Skinfaxi - 01.11.1956, Blaðsíða 28

124
SKINFAXl
aftur á sama togara, og eins 1914. En þegar Baldur
hélt heim til Hollands að vertíð lokinni þetta ár, fór
Einar ekki í land, heldur sigldi út með togaranum.
Þeir voru tveir Hafnfirðingarnir, s,em til Hollands
fóru með Baldri, hinn var Guðbjörn Jóhannsson.
Skömmu eftir að þeir komu til Hollands, skildu þeir
félagar. Vildu þeir læra málið sem bezt og töldu sig
gera það betur, ef þeir skildu. Var þeim íslenzkan
töm, er þeir voru saman. Það réðst svo, að Einar fór
af Baldri, en Guðhjörn varð kyrr. Þrem árum síðar
rakst Baldur á tundurdufl i Norðursjó og fórst með
allri áhöfn.
Eins og að líkum lætur var Einar Guðmundsson
enginn viðvaningur á sjónum, er hann réðst flatnings-
maður á hollenzka togarann Baldur árið 1912, þótt
ekki væri hann nema átján ára. Strax að loknu barna-
skólanámi, 14 ára gamall, fór liann á skútu. Var það
skútan Ilimalaya, sem Ágúst Flygenring átti. Var
liann síðan á ýmsum skútum, þar til liann fór á tog-
arann. — En áður hafði hann farið með föður sín-
um á skútu að sumarlagi. Var hann ekki nema 11 ára
gamall, er hann fyrst kynntist skútulifinu. Hann
taldi sig þó ekki of ungan til að renna færi í sjó. Varð
hann fljótt var. En dregið gat hann elcki, til þess voru
kraftarnir of litlir. Kallaði Iiann þá til föður síns,
sem stóð frammi á skipinu: „Pabbi, það er komið
á hjá mér.“ Kom þá faðir hans honum til hjálpar og
dró fiskinn. Á meðan tók stráksi færi föður síns, og
beit þá stundum á hjá honum meðan karl var að
draga fyrir hann.
Það má með sanni segja, að sjómennska sé Einari
Guðmundssyni i blóð borin. Forfeður lians í föður-
ætt hafa verið fiskimenn við austanverðan Hafnar-
fjörð svo langt aftur í aldir, sein rakið verður. Voru
þeir leiguliðar Garðakirkju á ýmsum kotum í Garða-
torfunni mann fram af manni. Á býlinu Nýjabæ í