Skinfaxi - 01.11.1956, Blaðsíða 32

128
SKINFAXI
veiðum nær strönd Englands, þegar kafbátur lyfti sér
allt í einu úr djúpinu. Einar var vaklformaður, og
varð honum ekki um sel. Ivallaði hann strax á skip-
stjóra, sem var niðri að borða. Kafbáturinn kom nær,
unz hann var kominn i kallfæri. Þekktu þeir fiski-
mennirnir þá þýzkt merki á honum. Kölluðu nú kaf-
bátsmenn og spurðu á ensku, bvort þeir mæltu á
enska tungu. Hinir kváðu nei við því, sögðu sem
satt var, að þeir væru hollenzkir frá Ijmuiden. Kaf-
bátsmenn spurðu þá, hvort þeir hef'ðu ekki séð ensk
fiskiskip þá um morguninn. Fiskimenn létu lítið yfir,
sögðu, að þoka hefði verið og slæmt skygni. (Vildu
þeir ekki segja lil um enska sléttarbræður sína, fyrr
en ])á í fulla hnefana.) Kafbátsmenn héldu áfram að
þráspyrja, en hinir svöruðu fáu. Létu kafhátsmenn
þá kyrrt liggja og kváðust vilja fá i soðið hjá þeim.
Hinir töldu sig ekki geta neitað því. Fylltu þeir
nokkrar körfur af rauðspettu, smálúðu, ýsu og ýms-
um smáfiski, sem algengt er að veiða í Norðursjó.
Færðu þeir kafbátsmönnunum körfurnar. Létu þeir
það gott heita og hurfu brolt á kafbát sínum. Fiski-
mennirnir þóttust hólpnir í þetla sinn að vera ekki
enskir og hrósuðu happi yfir, live vel þeir sluppu.
Árið 1919 kvæntist Einar. G.ekk liann að eiga hol-
lenska konu, dóttur skipstjóra, sem um nokkurt skeið
hafði verið síldarkaupmaður í Þýzkalandi. Keypti
Einar sér þá hús á góðum slað í Ijmuiden, og þar
hjuggu þau hjón i meira en tuttugu ár, eða fram í
heimsstyrjöldina síðari. Eignuðust þau þrjú börn,
eins og áður er á minnzt, og er liið yngsta þeirra, son-
urinn Einar, fæddur árið 1926. Um svipað leyti
keypti Einar annað hús, rétt hjá hinu. Það hús leigði
hann út. Skömmu eftir að Þjóðverjar hernámu Hol-
land í síðasta stríði, jöfnuðu þeir hæði hús Einars
við jörðu og tóku lóðirnar undir langdrægar fall-