Skinfaxi - 01.11.1963, Blaðsíða 42

Það þótti og nokkur nýlunda, þegar fót-
boltinn kom til sögunnar og var það mjög
vinsæl skemmtun meðal piltanna.
Eftir að ég byggði húsið hér 1 Vík árið
1908, hafði félagið í mörg ár leigða sér-
staka fundarstofu og þar hélt það 2—3
skemmtisamkomur á vetri hverjum.
Stundum varð ágóði af þessum skemmtun-
um og rann hann þá í félagssjóð.
Árið 1914 átti félagið dálítið í sjóði og
kom til orða að byggja samkomuhús, en
þá skall fyrri heimsstyrjöldin á, svo að
ekki varð úr þessum framkvæmdum.
Ekki man ég hvaða ár það var, er stúlk-
ur voru teknar í félagið, en við það varð
félagið nokkuð fjölmennt.
Ungmennafélagið Æskan hefur starfað
fram á þennan dag, með smáhvíldum þó,
og starfar nú með miklum þrótti.
Það mun hafa verið snemma á árinu
1907, sem ungmennafélagið Tindastóll var
stofnað og átti ég þar einnig hlut að máli,
var það miklu fjölmennara og fjörugra,
enda fyrir bæði kynin. Stóð þetta félag ár-
lega fyrir vel undirbúnu aðalhéraðsmóti í
mörg ár. Voru þar sýndar íþróttir, veð-
reiðar fóru fram, mælt fyrir minni, flutt
kvæði og margt fleira.
Árið 1910 er Samband skagfirzkra ung-
mennafélaga stofnað hér í Vík, voru ung-
mennafélögin þá orðin almenn hér í hér-
aðinu. Brynleifur Tobiasson var aðalhvata-
maður þess, hann var þá kennari við ung-
lingaskólann, sem haldinn var hér í Vík í
nokkur ár.
Þegar ég nú sem eldri maður lít yfir
þetta tímabil, dylst mér ekki, að með ung-
mennafélagsskapnum berast nýir og hollir
straumar inn í þj óðlífið, sem fjarlægðu
heimóttarskap, er þá var alls ekki óþekkt-
ur, þessir straumar örvuðu sjáfstraust fé-
lagsmanna og gerðu menn eðlilega í allri
framkomu og þá jafnframt meiri félags-
hyggjumenn og frjálslegri í allri hugsun.
Allur góður félagsskapur er mannbætandi
og leiðir til framgangs góðra hugsjóna.
Það, sem maður rekur augun í fyrst og
fremst, er ytra borðið, sem ævinlega stend-
ur í nán-u sambandi við tímann, því að-
stæður voru allar aðrar þá og nú, svo gjör-
ólíkar. Sem dæmi má nefna draum unga
mannsins að eignast góðan hest, nú er það
bíllinn, sem er mest áberandi.
1 byrjun aldarinnar var mikill áhugi
fyrir kveðskap og ljóðagerð, bæði til að
syngja og fara með. Kvæðaflutningur var
fastur liður á skemmtunum fólksins og
söngur ættjarðarljóða. Þá bar talsvert á
því meðal unglinga. að sýna hreykni út af
okkar fornmenningu og því, að við vorum
eina menningarþjóðin, sem hafði lagt vopn-
in á hilluna. Okkur dreymdi um annað og
betra en vopn og hnefarétt.
Á þessum tíma dreymdi æskuna stóra
drauma um framtíðina. öldin nýgengin í
42
SKINFAXI