Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1980, Page 63

Þegar Rossini var á hátindi
frægðar sinnar, ferðaðist hann til
Portúgal. Pedro konungur bauð
honum til hirðveislu og eftir ríku-
lega máltíð var farið inn í tónlist-
arsalinn, þar sem kóngur óskaði
eindregið eftir að fá að syngja
óperuaríu fyrir tónskáldið. Rossini
hlustaði með miklum fjálgleik á
söng hátignarinnar, og að honum
loknum, spurði Pedro:
„Nú, hvað fannst yður um
þetta?“
Rossini hikaði ofurlítið, sagði
síðan með hárri og sannfærandi
röddu:
„Ég hef aldrei á æfi minni heyrt
konung syngja betur.“
★
Læknir, sem var skólanefndarfor-
maður sunnudagaskóla í litlu
þorpi, lagði eftirfarandi spurningu
fyrir einn af drengjunum:
„Villi geturðu sagt mér, hvað
við þurfum að gera til að komast í
himnaríki?“
„Við þurfum að deyja,“ sagði
Villi.
„Mikið rétt,“ sagði læknirinn,
„en segðu mér, hvað við þurfum
að gera áður en við deyjum.“
„Við þurfum að verða veik,“
sagði Villi, „og senda eftir þér.“
★
Önug eiginkona nautabanans við
sigrihrósandi bónda sinn: — Já,
víst varst þú verðlaunaður með
eyrum nautsins, halanum og
VÍKINGUR
klaufunum, en eina partinn af því,
sem þú hefðir þurft á að halda,
hann fékkstu ekki!
★
Danni segir, að ég hljóti að hafa
sjötta skilningarvitið, því hann
hafi aldrei séð vott um hin fimm.
★
Maður kom inn á lögreglustöð
með mynd í hendinni. — Konan
mín er horfin, stundi hann, — ég
vil að þið finnið hana. — Lög-
reglustjórinn leit að myndina, síð-
an upp á manninn. — Hvers-
vegna? spurði hann svo.
63