Náttúrufræðingurinn - 1985, Blaðsíða 46

5. mynd. Horft norður yfir Breiðdalsvík frá Streitishvarfi. Myndin sýnir
ganginn (g) fara upp á topp Lambafells. Útlínur sillunnar (s) sem sker ganginn
eru lauslega dregnar. — Looking north across Breiðdalsvík from Streitishvarf.
The photograph shows the dyke (g) follow a gully up to the top ofthe mountain
Lambafell. The outlines ofthe sill (s) that intersects the dyke are loosely drawn.
nokkuð blöðrótt, en víðast er það al-
veg blöðrulaust. Blöðrurnar eru allt að
einum sentímetra í þvermál, en án
holufyllinga. Grannbergið er mjög
blöðrótt basalthraun, án holufyllinga
hér, en neðar í fjallinu eru holufyll-
ingar í hraunlögunum.
Gangurinn mældist 35 m breiður á
toppi fjallsins. Guppy og Hawkes
(1925) mældu þykkt gangsins á toppn-
um hins vegar 85 fet (26 m), svo mis-
ræmi mælinganna er verulegt. Ástæð-
an kann að vera sú að hluti líparítsins á
toppnum líkist mjög grannberginu
(basaltinu) við fyrstu sýn. Til dæmis er
veðrunarhúðin nánast eins. Sé þessi
hluti tekinn sem grannberg, virðist
hinn hluti líparítsins klofinn um þetta
„grannberg" og eru báðir hlutar venju-
lega líparítsins þá um 25 m til samans.
Þessi tala er nokkurn veginn sú sama
og Guppy og Hawkes fengu. Þegar
brotsár líparítsins með grannbergs-
veðrunarhúðina er kannað, reynist
það vera dæmigert líparít þannig að
gangurinn er ekki klofinn heldur þykk-
ari sem þessu nemur, eða um 35 m.
Það er því ljóst að gangurinn þykknar
talsvert efst í fjallinu, þannig að lípar-
ítið þenst út þegar basalthlutanum
sleppir.
Sunnan í Stöðvarfirði
Opna er í ganginn við smálæk á
suðurströnd Stöðvarfjarðar. Opnan er
Iéleg. Líparíthlutinn er 15 m þykkur,
en við austurjaðar hans er 1,5 m þykk-
ur basalthluti. Við vesturjaðar líparíts-
ins er illa opinn basaltgangur, álíka
þykkur og sá við austurjaðarinn.
140