Náttúrufræðingurinn - 1954, Síða 3

Sigurður Pétursson:
Vírusarnir og frumgróður jarðarinnar
Spurningin um það, hvernig lífið hófst hér á jörðunni, hefur stöð-
ugt sótt á hinn viti borna mann, Homo sapiens. Frumstæðir villimenn
og hámenntaðir heimspekingar hafa glímt við liana, hver á sina vísu,
og borið fram hinar margvíslegustu kenningar, en spurningunni er
þó ennþá ósvarað.
Einfaldasta svarið hefur alla tið verið það, að lifið hafi kviknað
fyrir tilverknað æðri máttarvalda, það hafi verið skapað af guði í eitt
skipti fyrir öll. Af slíkum sköpunarsögum eru til margar útgáfur, og
má segja, að meiri hluti mannkynsins geri sig ánægðan með þær.
En það eru aðrir, sem ekki hafa látið sér þetta einfalda svar nægja,
jieir gera sig ekki ánægða með yfirnáttúrlegar skýringar, og þeir eru
ekki í rónni fyrr en þeir hafa gert sér einhverja skynsamlega grein
fyrir rás viðburðanna. En það vill alltaf vanta nokkra hlekki í orsaka-
keðjuna, og á meðan svo er, þá er keðjan haldlaus.
Til er kenning um það, að lífið hafi borizt frá öðrum hnöttum, al-
frjóviskenningin. En ekkert hjálpar það, þó að slíkir flutningar sönn-
uðust, því að á einhvern hátt yrði lífið að hafa byrjað á þessum
framandi stjörnum, og spurningin um upphaf þess væri jafn óleyst
og áður. Það verður ekki framhjá því gengið, að lífið hefur kvikn-
að hér á jörðinni, eða á öðrum álíka hnetti. En á hvern hátt, það
er spurningin.
Generatio aequivoca.
Kenningin um sjálfskviknun lifsins, eða sjálfsköpun, „generatio
aequivoca11. er ævagömul. Hún hefur oftar en einu sinni verið kveð-
in niður, en hún skýtur alltaf upp kollinum á ný. Það var einu sinni
trú manna, að maðkar kviknuðu í kjöti. En það reyndist nú ekki vera
tilfellið, það sannaði ítalski læknirinn Francesco Redi þegar á 17. öld.