Náttúrufræðingurinn - 1954, Blaðsíða 11

VlRUSARNIR OG FRUMGRÖÐUR JARÐARINNAR
153
komið af stað myndun nýrra eggjahvituhjúpa án kirnis. Þriðja myndin sýnir, að
kirni er komið i suma eggjahvítuhjúpana, en á fjórðu myndinni eru allar hinar
nýju gerilætur fullmyndaðar og gerilfruman springur. Aðeins fáar af gerilætunum
eru sýndar á fjórðu mynd, en alls eru þær 200. Þær eru og sýndar óeðlilega stór-
ar, samanborið við gerilfrumuna. (G. S. Stent).
út úr henni vírusar, ekki aðeins af afbrigðunum tveim, heldur líka
ný afbrigði. Þessi nýju afbrigði eru eins konar blendingar af hinum
fyrri, af foreldrunum, ef svo mætti segja. Og ekki nóg með það, þrjú
eða fleiri vírusafbrigði, sem lenda innan í sömu gerilfrumunni, geta
lagt saman af eiginleikum sínum í eitt og sama vírusafbrigðið, frá-
brugðið hinum fyrri. Það, sem hér gerist, virðist vera þetta: Þegar
virusinn kemur inn í gerilfrumuna, leysist hann upp i einstök gen.
Eftir nokkra stund hefur genunum fjölgað margfalt, og taka þau þá
til að hópast saman aftur og mynda vírusa á ný. Hafi aðeins verið
um eitt vírusafbrigði að ræða, virðast þessi gen vera hvert öðru lík,
og mynda eina vírustegund aðeins. En hafi vírusafbrigðin verið tvö
eða fleiri, þá virðist vera þarna í frumunni samsafn af mismunandi
genum, sem svo geta hópast saman á ýmsa vegu og myndað margs
konar vírusafbrigði. Vírusar, sem svona haga sér, hafa sýnilega mik-
inn hæfileika til þess að breyta arfgervi sínu, þ. e. mynda ný afbrigði.
Stökkbreytingar (mutation) köllum við það.
Vírusar og gen.
Af þessum niðurstöðum verður það helzt ráðið um eðli virusanna,
að þeir séu hópar af genum, sem leikið geti lausum hala utan frum-
anna, en þurfi að komast inn i lifandi frumu, til þess að fjölgun geti