Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1954, Side 36

Náttúrufræðingurinn - 1954, Side 36
178 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN inn er því norrænn fugl, en getur þó varla talizt arktískur. Varp- heimkynni hans í Evrópu ná frá íshafsströnd Rússlands til Frakk- lands (Normandí og Bretagne), og auk þess er hann varpfugl á Bret- landseyjum, Færeyjum, Islandi, Bjarnareyju og Svalbarða (sjaldgæf- ur). 1 Grænlandi er hann varpfugl á vesturströndinni sunnan 70° N, en ekki er vitað til, að hann verpi á austurströndinni annars staðar en í Angmagssalikhéraði. Á Nýfundnalandi er hann allalgengur varp- fugl og sömuleiðis á strandlengju meginlands Norður-Ameríku frá Labrador til Massaschusetts-fvlkis í Bandarikjunum. Hér á landi er svartbakurinn algengur varpfugl um land allt, eink- um þó við sjávarsíðuna. Það er þó langt frá því, að hann sé einvörð- ungu bundinn við ströndina, því að hann verpur víða langt frá sjó og jafnvel hátt til fjalla. Segja má, að svartbakurinn verpi hvar sem er á hinni löngu og vogskornu strandlengju Islands, allt frá yztu annesjum og inn í fjarðarbotna, alveg án tillits til þess, hvort strönd- in er liálend og klettótt eða lág og flatlend, eða hvort hún er ber og gróðurlaus eða gróin og grösug. Einnig verpur hann jöfnum höndum í háum, sæbröttum klettaeyjum, lágum eyjum og grösugum og á ber- um gróðurlausum skerjum. 1 þverhníptum björgum verpur hann þó lítið, nema þar sem völ er á breiðum grónum bekkjum eða stöllum. Það er því fremur lítið um hann í hinum eiginlegu fuglabjörgum, en aftur á móti verpur hann oft uppi á flattypptum stökkum eða kiettadröngum. Á hinum víðáttumiklu söndum sunnanlands er svart- bakurinn algengur varpfugl, og sama er að segja um minni sanda- svæði í grennd við árósa í öðrum landshlutum. Á sandasvæðum sæk- ist hann mjög eftir að verpa í melkollum, og við suðurbrún Vatna- jökuls verpur hann oft á jökulöldum. Einnig verpur hann viða í hraunum, bæði í grennd við sjó og eins alllangt frá sjó. Þá verpur hann oft hátt til fjalla (í allt að 800 m hæð y. s.), einkum i grennd við ströndina eða að minnsta kosti ekki mjög langt frá sjó. 1 upp- sveitum verpur svartbakurinn mest í eyjum eða hólmum í ám og vötnum. 1 Sandey í Þingvallavatni er t. d. allmikið svartbakavarp, os við Mývatn verpur svolítill vottur af svartbak, að minnsta kosti öðru hverju, en þar er reynt að útrýma honum jafnóðum og hans verður vart. Á Arnarvatnsheiði og Tvídægru og á svipuðum vatna- auðugum heiðum i öðrum landshlutum eru svartbakavörp allvíða í vatnahólmum. 1 hinum éiginlegu gróðurverum eða gróðureyjum Mið- hálendisins munu svartbakar hins vegar ekki hafa orpið til þessa, en margt bendir þó til þess, að þeir séu í þann veginn að nema þar land,

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.