Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.06.1907, Qupperneq 44

101
sumar. Kom þá fram tillaga um það, að nokkru fje skyldi
verja til þess, að ná mjólkurosti úr áfunum á rjómabú-
inu sjálfu, hirða þar um ostinn og geyma hann, en flytja
að eins mysuna heim. Konurnar þekktu það mjög vel,
að mjólkurostur, sem að miklu leyti er fenginn úr áfum,
verður vanalega mjög góður, stórum mun betri en úr
tómri undanrennu. F’ær töldu því líklegt að ostarnir frá
rjómabúinu gætu orðið góðir, ef engin veruleg mistök
yrðu á, í tilbúningi þeirra. í öðru lagi var það alsiða á
fjelagssvæðinu, að búa til talsvert af ostum á heimilun-
um, og talið var víst að því yrði haldið áfram. Menn
litu því svo á, að ef það svaraði vel tilkostnaði að búa
til osta í smáum stíl og á fjölda mörgum stöðum, þá
væru allar líkur til að slíkt borgaði sig fullt svo vel í
stærri stíl, í fjelagi, þar sem hjer var eigi um neinn flutn-
ingaauka að ræða. Mistök í ostagjörðinni sjálfri, á rjóma-
búinu, væntu menn að eigi þyrftu að verða meiri en tíðk-
aðist á heimabúunum, og naumast metandi móti þeim
vanhölduin, sem yrðu á áfunum, annars kostar, við heim-
flutning þeirra. Enn fremur töldu menn líklegt, að starfs-
konur búsins gætu gegnt ostagjörðinni, alveg aukreitis,
seinni hluta starfstímans, þegar smjörgjörðin væri farin
að minnka; þann tímann væri því eigi um aukakostnað
að ræða, en aptur á móti sparaðist, samanlagt, mjög mikil
vinna og ýmislegt aukaumstang á heimilunum.
Á aðalfundi fjelagsins 12. Des. ’05 var svo »stjórnar-
nefnd fjelagsins heimilað að verja hæfilegri fjárhæð til
þess, að koma á ostagjörð í sambandi við rjómabúið á
næsta sumri, sem hafi þó sem minnstan kostnað í för
með sjer og lofuðu viðstaddir fjelagsmenn að leggja fram
sem svaraði einu dagsverki hver, í vinnu eða verði, til
að koma upp ostagjörðarhúsinu*.
Fjelagsmenn vildu ekki kosta hjer miklu fje til og því
síður auka stofnunarkostnað búsins, að stórum mun, ef
tilraunin skyldi eigi sýnast líkleg til frambúðar. Pess vegna
vildu þeir þegar Ieggja nokkuð fram, aukreitis. Hins vegar