Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1924, Blaðsíða 11

Tímarit íslenskra samvinnufélaga. 5
á móti til viðgerðar „Básnum“. Var því málið strandað
um stund. En Lárus lét ekki málið niður falla. Hann neit-
aði að taka á móti þeirri smáupphæð frá sýslunni, sem
Gísli hafði veitt, málinu til fjörtjóns. En á fundum þeim,
er hann hélt með Jóni í Ystafelli, reifaði hann málið,
sannaði enn nauðsyn þess, og fékk bændur til að leggja
vissan skatt á hverja kind, sem slátrað verður til útfiutn-
ings í Vík næsta ár. Með 50 aurum af kind fæst nóg fé til
að fullgera lendingarbót þessa. Bændur samþyktu þennan
aukaskatt á sláturíé sitt möglunarlaust. Svo sannfærðir
voru þeir um réttmætan málstað Lárusar. Er þetta einn
hinn glæsilegasti sigur, sem unninn hefir verið í viðreisn-
armáli íslenskr^ bænda. En ósigur Gísla í Bás-málinu mun
lengi uppi vera. Er höiTnulegt til þess að vita, er landið
eyðir stórfé í að launa slíka menn í aðgerðalitlum embætt-
um. Sýnist þó, að sjálfsagðasta skylda starfsmanna lands-
ins sé að beita kröftunum, þótt litlir séu, til gagns fyrir
þjóðfélagið, en ekki til að gera lífsbaráttu borgaranna
erfiðari en hún þyrfti að vera.
Óvíða á landinu beita samkepnismenn
Frá Kaupfélagi meiri ofsa í sambúð við nokkurt sam-
Skaftfellinga. vinnufélag heldur en í Vestur-Skaftafells-
sýslu. Hefir það verið alkunna, að því hefir
verið haldið á lofti, frá hálfu slíkra manna, að ekki sakaði,
þótt kaupfélögin væru svikin um greiðslu. þeim Lárusi og
Bjama Kjartanssyni þótti rétt að stemma á að ósi í þessu
efni. Fóru þeir um sýsluna snemma í vetur, og söfnuðu
tryggingum fyrir skuldum. Var því vel tekið af öllum dug-
andi mönnum, sem hlut áttu að máli. Viðurkendu þeir, að
eðlilegt væri, að kaupfélagið, sem aðrir lánardrotnar, þyrfti
að hafa tryggingu fyrir útistandandi skuldum. En er þetta
var um garð gengið, urðu andstæðingar kaupfélagsins
ókvæða við. Sendu þeir þá svofeldar aðvaranir út um
sýsluna:
Aðvörun.
„Vér höfum orðið þess áskvnja, að verið er að reyn»