Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1924, Blaðsíða 87

Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1924, Blaðsíða 87
Tímarit íslenskra samvinnufélaga. 81 Hún stæði lágt sökum skorts á rekstursfé og ánauðar bændanna. Búauðungar afneituðu kenningu kaupauðunga um verslunarjöfnuðinn og oftrú manna á gildi góðmálmanna. Hinn sanni auður voru afurðir jarðarinnar. Menn sækjast eftir góðmálmunum sökum þess, að þeir eru verðmælir cg vörumiðill. Milliríkjaverslunin var álitin jafn arðlaus fyrir þjóðirnar og viðskiftin innanlands. þegar kaupmenn græða á verslun við útlönd, þá sé það vegna þess, að stjórn- ir landanna hafi veitt þeim ýms hlunnindi. Sá gróði er því að jafnaði tekinn úr vösum neytendanna heima fyrir, en hann rennur ekki til kaupmanna frá erlendum viðskifta- mönnum. það er rangt að halda því fram, segir Quesnay, að í verslun geti annar aðili tapað en hinn grætt. Búauðungar telja síðasta öreigana, er vinna í þjón- ustu annara. Laun þeirra geta ekki farið fram úr því, sem þeir þurfa sér til lífsviðurværis. þau hækka og lækka eftir verðlagi á landbúnaðarafurðum. það var álitið heppilegast að öreigarnir störfuðu í sveitum og lifðu sem mest á af- urðum þeirra. Við það yrði eftirspurnin meiri og verðið hækkaði. Menn sögðu, að hagsmunir jarðeigenda og ör- eiganna færu að miklu leyti saman. Búauðungar töldu at- vinnuleysið stærsta böl verkamanna. það drægi úr þreki þeirra og starfslöngun. Starfsfé þjóðanna og atvinna manna fór eftir því, hvort jarðyrkjan gæfi meiri eða minni hreinan arð. þegar vel áraði í sveitum væri meiri at- vinna en ella og afkoma fátæklinganna betri. Hinsvegar skifti það engu máli fyrir þá, þótt landbúnaðarafurðir hækkuðu í verði, því að launin hlutu að hækka að sama skapi. þjóðfélaginu er skylt að framfæra þá, er að ósekju geta ekki séð fyrir sér og sínum, sökum heilsubilunar eða atvinnuleysis. Menn höfðu frá náttúrunnar hendi rétt til framfærslu, ef þeir höfðu beitt kröftum sínum í þarfir þjóðfélagsins, eða vildu á einhvern hátt stuðla að heill þess. Búauðungar sögðu, að það væri rangt að stuðla að ótakmarkaðri fólksfjölgun, eins og kaupauðungar vildu láta gera. þjóðimar geta á hverjum tíma fyrir sig ekki fram- 6
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Tímarit íslenzkra samvinnufélaga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit íslenzkra samvinnufélaga
https://timarit.is/publication/342

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.