Andvari - 01.07.1960, Qupperneq 78

172
FINNBOGT GUÐMUNDSSON
ANDVAIU
Oft var ég hjá þér á hrjóstrugri slóð,
í huganum sá ég þig lalla
einan um lágnættið yrkjandi ljóð
„austur í blámóðu fjalla".
Oft var ég hryggur í „hugarins borg“,
því heiminn að misjöfnu þekki. — —
En það er mér huggun í þrautum og sorg,
að Eýzkarinn „drepti" þig ekki.
Þótt erindi það sé fallegt, er Kristján
orti, er hann frétti lát Stephans, verður
manni minnisstæðari vísa ein í kvæði, er
hann flutti að Mountain 1. júlí 1928 á
50 ára afmælishátíð íslenzku byggðanna
í Norður-Dakota. En :í þeirri vísu minnist
Kristján Stephans og dvalar hans á þeim
slóðum á cftirfarandi liátt:
Þá sögu hljóðir segja menn,
að suður í Garðar-skóg
eitt fornlegt hreiður finnist cnn,
hvar Fjallaörninn hjó.
Mountain 22. des. 1915
Kæri vinur, alla tíma sæll.
Betra er seint en aldrei, segir máltækið,
og í því trausti hripa ég þér þessar línur.
Þá er fyrst að þakka þér fyrir allt gamalt
og gott. Það er geymt, en ekki glevmt.
Jónas okkar Hall var hér hjá mér í gær
og sýndi mér bréfið frá þér. Við vorum
að reyna að gizka á, hver væri vinur
Heimskringlu, en varð ekkert ágengt.
Jónas færði mér bréf frá Jóni Helgasyni
prófessor, þar sem hann er að afsaka sig
og biðja fyrirgefningar. Ég tek hér kafla
úr því, sem þú þarft að sjá:
Þegar ég var vestra í fyrra sumar, heyrði
ég nærri því hvar sem ég [kom] smá-
kviðlinga Káins. Mér þóttu þeir óvenju
smellnir, lærði suma jafnskjótt og heyrði,
skrifaði aðra upp, til þess að ekki skyldu
gleymast. Eftir að ég var kominn heim,
sendi vinur okkar Jónas Hall ýmislcgt af
sama tagi, sem yður cf til vill er ekki
ókunnugt um. Ég hafði lofað ýmsum
kunningjum hér heima að heyra ýmislegt
af kviðlingum yðar, þar á meðal prófessor
Ágúst Bjarnason, sem ásamt Jóni Ólafs-
syni og Einari Hjörleifssyni gefur út tíma-
ritið Iðunni. Próf. Ágúst, ekki síður en
aðrir, sem heyrðu, varð svo hrifinn af
fyndni yðar og smellnu kviðlingum, að
hann særði mig um að fá að prenta eitt-
hvað af þeim í Iðunni og sagðist mundu
reyna að útvega sér mynd af yður til að
láta verða þeim samferða í ritinu. Eg
maldaði í móinn í fyrstu, kvað mig bresta
heimild til þeirra hluta og svo framv., en
hann hélt áfrarn að biðja, og ég rcyndist
þá ekki fastari á svellinu en svo, að ég
varð um síðir við þrábeiðni hans. Þetta
Iðunnar hefti sendi ég yður nú, jafnframt
línum þessum, og þar getið þér séð sjálfur
misgjörð mína gagnvart Káinn skáldi. Að
kviðlingar yðar hafi gjört lukku hér heima,
þarf naumast að taka fram fremur en
hvern sjálfsagðan hlut, það er blátt áfram
óhugsanlegt annað. En allt fyrir það hefi
ég hálfgjörða samvizku nögun yfir að
hafa látið prenta þetta „sýnishorn" kviðl-
inga yðar að yður fornspurðum. Og auÖ-
vitað er það mín vonda samvizka, sem
hér hefur knúið mér penna í hönd til þess
að biðja yður afsökunar á þessum tiltekt-
um mínum. Sjáið þér nokkra leið til að
fyrirgefa brot mitt?
Svo mörg eru þessi hcilags anda orð,
ég hripa þctta upp til afsökunar sjálfum
mér, eins og þú sérð. Jón hefitr einhver-
staðar fiskað upp Kolbeinslags 'ísuna, sem
ég gjörði í fyrra. Ég hafði aldrei ort visu
undir þeim hætti og hafði gaman að reyna
það. Ég bað Jónas að senda þér hana, áður
en ég sagði hana nokkrum öðrum, og geta
þess um leið, að þú ættir ekki nema seinru
partinn. Jónas gleymdi vísunni og löngu
seinna sendi hana athugasemdalaust. Eg
heyrði það í svari þínu, að þú hafðir ekki