Andvari - 01.05.1961, Side 44

42
ÞORSTEINN VALDIMARSSON
ANDVARI
hvísl Pans frá eldinum,
hróp hans til stjarnanna:
Hásumartízkan í ár!
VII.
Upp í glóðafeyki,
upp í laufafeyki,
upp Fífukollur
og úr stígvélunum með þig!
Upp haltir sem heilir
og hinkri enginn meira
en hundrað ára fauskar —
Básúnuengill, í dansinn!
I hring um slœðufossinn
handan um fjöllin sjö!
Hingað með gítarinn, Tenór,
og felldu' ekki lokaslaginn!
Skvettu upp rassinum, hryssa,
skvettið upp glóðinni, hlóðir,
skvettu' þér upp þarna, lœkur!
Duni logafeykir!
Dísir og meyjar gœti
drottningarinnar
og lendavœngja hennar.
— Hvaðan fleytirðu, lœkur,
laufakrónunni rauðu,
laufum úr slokknum eldi?
— Ó, þau hafa geymzt í kvœði,
sem enginn man víst lengur —
eftir hann gamla Pál;
ástin og sorgin
brugðu úr þeim í morgun
fléttukransinn létta,-
fœrið hann drottningunni,
fœrið hann yndi lœkja og vinda.