Andvari - 01.01.1947, Blaðsíða 17

ANDVAHI
Stephan G. Stephansson
13
ekki tekið, og ég fékk flest atkvæði, en lofaði því að svíkja
hvergi kvenfólkið. Á þinginu kom málið aldrei til umræðu,
yfirgnæfandi meiri hluti þar með „kvenréttinum“ og ófæra að
fást við þann múg. í þingmálum tók ég lítinn þátt. í kosn-
ingum þar átti að gera mig að kirkjufél.skrifara, en ég mót-
mælti, með þeirri ástæðu, að félagsins vegna yrði skrifari að
húa í Winnipeg', í nágrenni við séra Jón Bjarnason, sem var
þegar kjörinn forseti. Það varð líka úr, og ég kjörinn lil vara.
Kvaðst ég láta mér það lynda, því að ég sæi fram á, að ég
myndi engin störf þurfa að framkvæma og því engu af mér
að skila. Garðar-söfnuður sameinaðist þá í kirkjufélaginu.
Séra Friðrik og ég vorum síðar kosnir í safnaðarlaganefnd.
Okkur kom saman um að láta orðið „maður“ standa í lög-
unum og þýða jafnt konu og karl. Hann hét mér þvi og efndi,
að frá sinni hlið skyldi það aldrei fá mótmæli í framkvæmd-
inni í safnaðar-sökum, en þó var hann þá í því máli, og fleir-
um, á Synódu-sveifinni. Honum var það heiður að verða vax-
andi maður og gróa upp úr flestu því síðar. Ekki skrifaði ég
nafn mitt undir in nýju safnaðarlög, og varð það þó ögn örð-
ugt, því séra Friðrik lagði að mér og sagði að lokum, næst-
um raunalega: „Heldur þú, að mér verði ánægjulegt að vera
prestur hér á Garðar og vita til þess, að þeir séu elcki í mín-
um söfnuði, sem ég lcannske met mest.“ Við hverja svo sem
hann átti, skildi ég tilfinninguna, sein í orðunum lá, og aldrei
latti ég neinn að ganga í söfnuð hans, enda gerðu held ég allir
það, nema ég. Næsta kirkjuþing var haldið að Garðar. Á það
kom ég ekki. Átti engu erindi að skila þar. Var utansafnaðar,
hef síðan verið „kirkjulaus“, þó ýmsir hafi verið mér góðir,
sem sátu þó í sínu kirkjuhorninu hver.
Bóklestur. Ég hef litið í ýmsar bækur, en get ekki lcomið
fyrir mig neinum höfundi, sem ég „dýrkaði yfir alla hluti
fram“. Hef dáðst að einu og fallizt á annað, sitt hjá hverj-
um, en aftur þótt lítið í varið eða verið ósamþykkur þeim
sömu í einhverju. En auðvitað, ég hef ekki haft tíma né eiru
«1 að „grandlesa“ neinn þeirra, og aðeins hirt það, sem í mér
tolldi fljótlega, og þá liklega yfirsézt margt. Helzt hef ég slægzt