Andvari - 01.01.1931, Page 46

42
Sfra Eiríkur Briem, prófessor.
Andvari
var spurður, hvert hann ætlaSi, kvaSst hann ætla aS
ríSa sér til hressingar spöl út fyrir bæinn. HafSi hann
þá ekki komiS á hestbak í nokkur ár. En svo stóS á,
aS Magnús Stephensen landshöfðingi var þá fyrir austan
fjall, og Eiríkur hafði frétt, að hann myndi koma yfir
heiðina þenna dag. Eiríkur reið á móti honum alla
leið upp að Kolviðarhól og varð honum samferða aftur
til Reykjavíkur. Notaði hann tímann til að flytja mál
piltsins, og fór það svo, að pilturinn fékk að taka prófið
fyrir liðsinni Iandshöfðingja.
Einn piltur, er hann hafði í fjárhaldi af Vesturlandi
var svo óframfærinn og einurðarlaus, að hann hafði eigi
þrek til að láta Eirík vita, þótt eitthvað amaði að sér;
varð Eiríkur oft að geta sér þess til sjálfur eða leita
frétta um það hjá öðrum. Nálega á undan hverju prófi
ætlaði hann að láta hugfallast og vildi ganga frá prófi.
Eiríkur þreyttist ekki á því að hughreysta hann og hvetja,
og tór svo að hann lauk námi í latínuskólanum og
síðar í prestaskólanum og gerðist prestur.
Eiríkur festi tryggð við þessa skjólstæðinga sína, er
hélzt, eftir að þeir höfðu lokið námi. Hélt hann spurn-
um fyrir um hagi þeirra og gladdist yfir því, ef þeir
urðu nýtir menn og vegnaði vel. Vitum vér með sann-
indum, að margir þeirra minntust hans síðar sem bezta
hollvinar, er hefði látið sér annt um þá, eins og hann
væri faðir þeirra.
Æskumenn nutu sín vel í samræðum við síra Eirík;
hann talaði við þá eins og jafnaldri, en ekki sem eldri
maður, er einn þættist allt vita, og kunni að hlýða á
mál þeirra og meta hugsjónir þeirra og áhugaefni og
lét hiklaust gleði sína í ljósi yf!r því, sem honum fannst
gott og nýtilegt í hugmyndum þeirra, uppástungum eða
framkvæmdum, og glæddi með því sjálfstraust hjá þeim