Andvari - 01.01.1919, Blaðsíða 125
Andvari.]
Framþróunarkenningar
105
350 einstaklingum, önnur með 229, svo 158, 56, 32,
8, og ein með að eins einum einstaklingi.
Bæði af þessum lilraunum og ýmsum fleirum kom
Hugo de Vries fram með þá lilgátu, að það sé stutt
byltingatímabil í æfi líftegundanna, en á undan þeim
og á eftir líði langur tími (þúsundir ára) sem teg-
undirnar breytast ekkert.
Nú fóru menn í ýmsum löndum að gera sams-
konar tilraunir og það hepnaðist bæði á jurtum og
sumum lægri dýrum. Áður höfðu menn reyndar
þózt verða varir við skyndilega framkomu nýrra
jurtategunda og Darwin gerir jafnvel ráð fyrir slík-
um fyrirbrigðum, en dregur þó engar ályktanir af
því. En nú er þetta sannað með mörgum tilraunum.
Einnig má framleiða nýjar dýrategundir með stökk-
breytingu, ef eðli einstaklinganna, sem tilraunin er
gerð á, er breytt, þegar þau eðla sig. Eðlisjafnvægi
þeirra þarf að breytast, með breyttum loflþunga í
miklum hita eða þá með efnaáhrifum.
Tilraun var gerð með tvö bjölluhjón, tvö karldýr og
tvö kvendýr. Þau vóru látin eðla sig í þurru lofti,
35° hita með lágum loftþunga. Og sjá, út af þeim
fæddust 98 afkvæmi og vóru 84 með alt öðrum ein-
kennum og eiginleikum en foreldrar þeirra höfðu.
Hér var þá framkomin ný bjöllutegund og vóru allir
einstaklingar hennar 84, alveg eins. En að eins 14
afkvæmi líktust foreldrum sínum. — Fleiri dæmi
mætti nefna í þessu máli, en þetta eina nægir.
Margir eru nú farnir að játa það, að þessi nýja
kenning komi vel heim við fóstur- og steingerv-
ingafræðina, en það gerir úrvalskenning Darwins eigi,
né heldur Lamarcks-kenningin. Frá framþróunarhug-
myndinni geta menn eigi horfið, því að hún má heita