Fréttablaðið - 12.09.2009, Qupperneq 25

LAUGARDAGUR 12. september 2009
við förum svo mikið í veiði. Ert
þú ekkert að veiða?“
Flosi: „Nei, við höfum ekkert mátt
vera að því út af hestunum. Hann
Óli sonur okkar er með um sjötíu
hesta núna og okkar hestar eru í
þeim hópi. Við förum orðið lítið á
bak. En Lilja fer reyndar svolít-
ið ennþá, hún er svo helvíti hörð.
En ég verð áttræður eftir nokkr-
ar vikur og á orðið erfitt með að
hlaupa fyrir hestana.“
Inga Lind: „Ætlarðu að halda upp
á afmælið þitt?“
Flosi: „Nei, ætli ég nenni því
nokkuð.“
Inga Lind: „Þér finnst kannski
leiðinlegt að hitta fólk?“
Flosi: „Ég er orðinn svo kresinn
á fólk. Ég er ekki svona sætur og
skemmtilegur nema við fólk sem
ég nenni að tala við. Aðdáendur
mínir myndu þyrpast að, föln-
aðar blómarósir og seníl gamal-
menni.“
Inga Lind: „Athyglisverður aðdá-
endahópur það.“
Flosi: „Þú hlýtur að þekkja
þetta.“
Inga Lind: „Það eru rosalega fáir
sem þyrpast að mér úr þessum
hópi. En nei, ég veit ekki til þess
að ég eigi neinn sérstakan aðdá-
endahóp.“
Flosi: „Þú hlýtur að eiga það. Það
er bara óhugsandi annað. Svona
snarboruleg stelpa eins og þú.“
Sjónarsviptir að Helga
Þegar hér er komið sögu býður
Lilja föruneytinu upp á kaffi í
stofunni, á meðan Flosi og Inga
tylla sér inn í bókaherbergi
Flosa til að ræða málefni líðandi
stundar.
Flosi: „Ég skrapp niður í blóma-
skála til að kaupa mjólk í dag og
skoðaði þar Fréttablaðið í dag.
Þar var á tveimur stöðum verið
að fjalla um hann Helga Hóseas-
son. Mér fannst frekar auðvelt að
skilja hann Helga. Honum fannst
hann hafa verið settur á skuld-
bindingaklafa þegar hann var
ómálga barn og hafði ekki þroska
til að taka á sig skuldbindingar.
Þegar maður horfir á þetta núna
finnst manni að maðurinn hafi
haft nokkuð mikið til síns máls
með skírnina. Barnið fær svo
tækifæri til að staðfesta skírn-
ina með fermingunni. En þá er
barnið ennþá barn.“
Inga Lind: „Þarna er ég sammála
þér. Ég hef haldið margar ræður
um þetta á mínu heimili og þyki
sennilega frekar óþolandi. En
börnin eru of ung í dag til að taka
þessa ákvörðun. Þeim er ekki
treystandi til að kjósa stjórn-
málaflokk þrettán ára gömlum.
Af hverju eiga þau að geta kosið
sér leiðtoga lífs síns? Ég er helst á
því að þetta sé bara gróðabissness
hjá kirkjunni. En það er óhætt að
segja að það er sjónarsviptir að
karlinum. Mér þætti flott verk-
efni fyrir nemendur Listaháskól-
ans að gera minnisvarða um hann.
En mér finnst ekki að Reykjavík-
urborg ætti að eyða peningum
í þetta núna. Og ég held ekki að
Helgi Hóseasson hefði fílað það ef
hið opinbera væri að búa til styttu
af sér. Heldurðu það?“
Flosi: „Ja, ég skal ekki segja. En
hver sem borgar fyrir það finnst
mér vel mega vera þarna einhver
grjóthnullungur sem vegagerðin
má ekki ryðja úr vegi. Bara nógu
stór. Mér finnst að öllum hafi
hlýnað fyrir brjóstinu þegar þeir
sáu kallinn. Það var eitthvað gott
við hann.“
Afsökunarbeiðni afkomenda
Flosi: „Að vissu leyti er ég í sömu
stöðu og hann Helgi Hóseasson.
Það er nefnilega búið að gera
dálítið við mig, að mér óspurð-
um. Einhver af þessum elskulegu
afkomendum mínum hefur í ein-
hverju bríaríi sett mig inn á eitt-
hvað sem heitir Facebook. Og nú
er enginn stundlegur friður, það
hleðst allt niður af Facebook. Ég
fæ póst frá aðdáendum og fólki
sem kallar sig vini mína. Þetta
er hreinasta plága. Ég kann bara
ekki nógu mikið á tölvuna til þess
að varpa þessu fyrir róða.“
Inga Lind: „Þau ættu að biðjast
afsökunar, barasta. Og hjálpa þér
að sleppa.“
Flosi: „Afkomendur mínir? Já,
þeir ættu að gera það.“
Inga Lind: „Þessi Facebook getur
verið hættuleg. Maður þarf að
passa að láta hana ekki ná tökum
á sér. Nokkur af þessum fimm
börnum sem ég á fengu að vera
með Facebook. Og ég sé hvernig
þau límast svo við þetta. Þau eru
svo ómótuð krakkarnir og það er
svo auðvelt að hafa áhrif á þau.“
Flosi: „Já, þú átt öll þessi börn,
ekki nema átján ára.“
Inga Lind: „Já, ég á fimm börn.
Það er svolítið skemmtilegt frá
því að segja að við hjónin höfum
alltaf verið með vinnuheiti þegar
ég geng með börnin og veit ekki
kynið. Og vinnuheitið á ófædda
fóstrinu er alltaf Flosi.“
Flosi: „Þú meinar þetta ekki! Er
vinnuheitið á börnunum þínum
Flosi?“
Inga Lind: „Já, finnst þér þetta
ekki magnað?“
Flosi: „Jú, þetta er ekkert annað
en telepatí.“
Inga Lind: „Já, við erum greini-
lega mjög andlega tengd.“
Að vera skotin
Flosi og Lilja hafa verið saman í
sextíu ár og það sést langar leið-
ir hversu lukkuleg þau eru með
hvort annað. Það er því varla
hægt að ljúka samræðunum öðru-
vísi en að spyrja að því hvernig
þau hafi viðhaldið ástarblossan-
um í gegnum öll þessi ár.
Flosi: „Þetta byggist einfaldlega
á því að vera nógu skotinn í þeim
sem maður er með. Og maður
heldur alveg áfram að vera skot-
inn, jafnvel þótt úr manni fari
allir lífskraftur. Við Lilja höfum
búið hér í Reykholtsdalnum í tut-
tugu ár og það er svo ósköp nota-
legt. Gamall karl og gömul kerl-
ing sem búa saman uppi í sveit.
Þetta er svakalega gaman. Við
erum notalegt samhengi, við
Lilja.“
Inga Lind: „Miðað við það sem þú
segir þarf ég ekki að hafa áhyggj-
ur af því að maðurinn minn hætti
að vera skotinn í mér, þó að ég fái
hrukkur og grá hár. Það er gott
að vita.“
Flosi: „Nei, væntanlega ekki, ef
þið eruð bara nógu skotin í hvort
öðru. Svo er það annað að mér
finnst Lilja svo skemmtileg. Mér
finnst hún hreinasta uppgötvun.
Það er það eina sem ég get fundið
jákvætt við helvítis ellina, hvað
maður laðast elskulega að þeim
sem maður er með.“
Dagur er að kveldi kominn í
sveitinni og tími til kominn fyrir
gestina að bruna aftur í bæinn.
Flosi leysir fólkið út með árituð-
um bókum og heiðurshjónin fylgja
hersingunni úr garði og kveðja
með orðunum „komiði endilega
sem fyrst aftur“.
➜ VÍSUR FÚSA Í SKRÚÐ UM FLOSA
Þau Flosi og Inga tengjast eins og fram kemur á margan hátt. Meðal annars í
gegnum frænda Ingu og stórvin Flosa, Sigfús Jónsson, eða Fúsa í Skrúð eins
og hann er jafnan kallaður. Sá hefur ort margar vísur um Flosa sem fjalla
margar hverjar um leti hins síðarnefnda. Hér eru nokkur dæmi látin fylgja.
Eitt er víst að Flosa finnst
Feikilega gaman
Að gera sem allra allra minnst
Alveg dögum saman
Sefur alltaf árdegis
iðkar blundinn miðdegis
sofnar aftur síðdegis
og sefur framtil hádegis.
Á miðjum degi kappinn kemst
Knapplega úr fleti
Ég held að það sé fyrst og fremst
Fyrir djöfuls leti.