Fréttablaðið - 12.09.2009, Blaðsíða 32

32 12. september 2009 LAUGARDAGUR
Ú
tlönd þýða framandi umhverfi og nýjar
upplifanir. Eitthvað nýtt og ferskt. En
það þarf ekki að leita langt yfir skammt
því „erlenda“ upplifun má fá víða á
Íslandi, til dæmis í Drafnarfellinu í
Efra-Breiðholti. Þar er pólska búðin
Mini-market, stærsta búð sinnar tegundar á Íslandi.
Í kringum mann heyrast framandi tungumál og vör-
urnar í hillunum eru öðruvísi en maður er vanur, enda
fluttar beint inn frá Póllandi. Hinn brosmildi Piotr
„Pétur“ Jakubek er annar eigandi búðarinnar. „Þegar
ég fékk lamb í fyrsta skipti á Íslandi voru bornar fram
sykraðar kartöflur með. Ég hafði aldrei séð annað
eins og hugsaði: Hvers konar vitleysingaþjóðfélag er
ég nú kominn í? Síðan komst ég á bragðið og elska
sykraðar kartöflur í dag,“ segir hann og vill meina að
margir komist á svipaðan hátt á bragðið hvað pólska
matinn varðar. Mini-market hóf starfsemi sína árið
2005 en flutti í núverandi húsnæði 2007.
Piotr fer með mig um búðina og sýnir mér hvað er
til. Hér fást um 300 vörutegundir sem hann flytur
inn frá Póllandi. „Þetta er eina búðin hér um slóð-
ir svo fólkið í Æsufellinu er farið að færa sig upp á
skaftið og borðar pólskan mat,“ segir hann, en bætir
við að „venjulegur“ matur sé einnig til í bland. „Við
erum með tólf tegundir af sinnepi, súrar gúrkur,
ýmsar tegundir af síld og alls konar niðursuðumat,“
segir Piotr. „Og Prins-Póló, auðvitað. Meira að segja
grænt!“ Hann bendir mér á upplýsingavegg þar sem
hanga handskrifaðar tilkynningar og auglýsingar á
pólsku. „Eins og þú sérð er búðin einnig eins konar
félagsmiðstöð fyrir Pólverja og aðra Austur-Evrópu-
búa. En hingað eru allir velkomnir. Að sjálfsögðu.“
New York í Kópavogi
Eftir að rúllustigum fjölgaði á landinu varð fátt meira
„erlendis“ en háhýsi. Í góðærinu girtu menn sig í brók
á þessu sviði og upp risu tveir þokkalegir skýjakljúf-
ar, Höfðatorgsturninn sem er 70 metrar á hæð og
Deloitte-turninn á Smáratorgi, sem er sjö metrum
hærri. Alls konar starfssemi er í turninum og hann
er vissulega tilkomumikill að sjá í bæjarmynd Kópa-
vogs. Að hugsa sér að þarna var ekkert nema mói og
urð fyrir örfáum árum!
Íslensku turnarnir eru náttúrulega algjörir tittir í
samanburði við alvöru háhýsi og væru líklega notaðir
sem bílskúrar á Manhattan. Fimm og hálfan Deloitte-
turn þyrfti til að ná upp í Empire State, hæsta turn
New York (381 m). Wikipedia nefnir ekki nema 82
hæstu háhýsin á Manhattan og skýjakljúfurinn sem
er í 82. sæti er 183 metra hár! Kannski spýta Íslend-
ingar í lófana á þessu sviði í næsta góðæri, hvenær
svo sem það nú verður.
Nútíminn í Garðabæ
Vinsælt er að fara í sunnudagsbíltúr um ný hverfi,
enda gaman að sjá borgina vaxa og verða til. Síðustu
árin hljóp ofvöxtur í byggingariðnaðinn svo sums
staðar er hreinlega sorglegt að rúnta um auð stræti
brostinna drauma. Sjálandshverfi í Garðabæ rétt
slapp við kreppuna, eða það sýnist manni allavega.
Göturnar heita framandi nöfnum eins og Langalína
og Strikið og hverfið lítur eiginlega nákvæmlega eins
út í alvöru og á teikningunum frá arkitektastofunni,
litlu stílhreinu trén eru á sínum stað. Þetta er flott,
nútímalegt og „lífsstílslegt“ hverfi og einhvern veg-
inn „erlendis“. Þó stutt sé í náttúruna vantar kannski
bara helst einhverja starfsemi í hverfið til að fylla
það lífi.
Asía á Hlemmi
Hlemmur er eitt „íslenskasta“ fyrirbæri landsins.
Það er eins og þar sé alltaf árið 1986; fólk að norpa
eftir strætó í endalaust hryssingslegu veðri. Hinum
megin við Laugaveginn leynist matvöru- og gjafa-
vöruverslunin Mai-Thai, sem aftur á móti er gríðar-
lega „erlendis“. Afgreiðslustúlkurnar Linda og Kris-
ana eru hressar og leiðbeina viðskiptavinum. Það
þarf þó varla því kúnnarnir – asískir innflytjendur í
meirihluta – virðast á heimavelli. Hér eru hillur sli-
gaðar af undarlegum, framandi og óvæntum matvör-
um; allt frá fiski og grænmeti yfir í gos, nammi og
snakk. Maður verður bara að prófa sig áfram. Það er
ekkert víst að allir kunni að meta engiferkaramell-
ur og kryddað þarasnakk. Svo til að gera búðina enn
þá skrítnari fást hér líka þungarokksbolir, taílensk
teiknimyndablöð og ferðasauna.
Þegar ég horfi eftir rekkunum, anda að mér krydd-
ilminum og hlusta á kúnnana ræða málin á framandi
tungumálum, á ég auðvelt með að ímynda mér að ég
sé kominn í hverfisbúð í Bangkok. Það skemmir þó
aðeins fyrir að Flosi Ólafsson er að syngja „Það er
svo geggjað að geta hneggjað“ í útvarpinu!
Erlendis í Reykjavík
Á sumum stöðum á höfuðborgarsvæðinu er auðvelt að láta sér líða eins og
maður sé í útlöndum. Þar býðst framandi upplifun og sitthvað sem maður
er ekki alveg vanur úr íslenska hversdagsleikanum. Dr. Gunni kannaði málið
í fylgd Gunnars V. Andréssonar ljósmyndara.
TÓLF TEGUNDUR AF SINNEPI Viðskiptavinur Mini-market í þungum þönkum.
FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
MEÐ PULSUR FRÁ KJÖTPÓL Piotr Jakubek í Mini-market er léttur á því. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
ALVÖRU TURN Kópavogur er ekkert sveitó lengur. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
SLAPP VIÐ HRUNIÐ Sjálandshverfið er smart. NÚÐLUSÚPA FYRIR ALLAN PENINGINN Krisana í Mai-Thai stillir sér upp. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA