Fálkinn - 28.06.1965, Qupperneq 46

Vinnuföt
Við bjóðum
yður m.a.
þrjár gerðir
vinnufata
veljið YÐAR gerð
IYÐAR numeri
yður!
fulltcomnasta stærðakerfið

VÍR-LON vinnufötin.
Þægileg, íslenzkt snið;
sterk, IIV2 oz. nælonstyrkt
nankin.
VfR-TWILL
Smékkleg vinnúföt í hrein-
Iega vinnu, þægileg sport-
og ferðaföt. Fást í fjórum
litum.
VÍR-vinnuföt'
f þröngu amerísku sniði.
Efni frá U.S.A. Þykkasta
efni sem fáanlegt er á
heimsmarkaðinum. Hagr
kvæmast vérð á fötum
sinnar tegúndar
V J
notið vinnuföt
sem klæða yður-
notið ViR vinnuföt
En hann bældi niður ástríðu
sína og óskaði þess eins, að
hann fengi tækifæri til að segja
Tracy, að hann væri læknaður
af blindu sinni og hleypidóm-
um. Hann þráði heitast af öllu
að geta varpað öllum gömlum
hugmyndum frá sér og tileink-
að sér nýjar í staðinn, eink-
um þær sem lutu að samein-
ingu diplómata og blaðamanna.
En hann gat ekki sagt henni
þetta frammi fyrir öllum heim-
inum. Hann ákvað að senda
blaði sínu mestu lofgerðarrollu
sem hann hefði nokkru sinni
sett saman — í þeirri von, að
Tracy læsi hana.
fTVRACY var þegar lögð af
stað til að sinna næstu
skyldu sinni. Blaðamennirnir
frá Landinu Okkar eltu hana.
Bill fór með.
Það stóð til að gróðursetja
tré fyrir utan borgina. Það var
ævaforn siður í Melóvakíu að
gróðursetja tré til að fagna
góðri uppskeru. Og siðurinn
hélzt enn, þótt hin uppruna-
lega ástæða væri ekki aðalat-
riðið. Trén voru gróðursett í
þakklætisskyni fyrir að bænd-
urnir í sveitinni áttu nægar
birgðir matar og fóðurs fyrir
veturinn.
Það var ekki lítill sigur fyrir
Tracy, að henni og föður henn-
ar skyldi hafa verið boðið að
vera viðstödd. Melóvakarnir
voru lítt hneigðir til að blanda
geði við útlendinga, og gróður-
setningin var þeim heilagur sið-
ur sem enginn óviðkomandi
fékk venjulega að vera vitni að.
Tracy stóð hjá föður sínum og
opinberu nefndinni og horfði
með áhuga á formann bænda-
félagsins taka upp lítið furutré
og lyfta því hátt á loft, svo að
allir mættu sjá, að það væri
sterkt og lífvænlegt.
Hann hristi tréð þrisvar, einu
sinni til að biðja um góða regn-
tíð, einu sinni til að biðja um
góðan þurrk og einu sinni til
að biðja um frjósemina sem af
þessu tvennu myndi leiða.
Bændafólkið umhverfis hann
hneigði höfuð sín þegjandi,
konur og börn.
Hver vill hjálpa mér að
gróðursetja þetta tré?“
spurði bóndinn.
Áður fyrr hefði fulltrúi ná-
grannaríkisins gengið fram og
boðið aðstoð sína sem tákn
friðar milli beggja ríkjanna.
Nú á dögum var venjan sú, að
allir áhorfendurnir svöruðu;
„Ég skal hjálpa þér að gróður-
setja þetta tré.“
En áður en bændafólkið gat
46 FÁLKINN