Vikan - 06.01.1966, Síða 28

HÖND í HÖND
Enn hefur einn vinsæll söngvari fest ráð sitt.
Að þessu sinni Gerry Marsden, söngvari og
fyrirliði hinnar ágætu hliómsveitar Gerry and
the Pacemaker. Sú útvalda heitir Pálína Behan
— og það fylgir sögunni, að hún hafi áður
verið fromaður aðdáendaklúbbs hljómsveitarinn-
ar í Liverpool. Aður en langt um líður fáum
við að sjá kvikmyndina ,,Ferry cross the Mers-
ey" í Tónabíói, en Gerry og félagar hans leika
í þeirri kvikmynd. Svo sakar ekki að geta þess,
að nýjasta lagið, sem Gerry syngur, heitir Walk
hand in hand. Hann hefur sjálfur samið þetta
lag — og mætti ætla, að hann hafi þá haft
Pálínu sína í huga!
DÝRIN LÁTA I SÉR
HEYRA
Þegar l'he Animals lctu fyrst í sér heyra
mcS laginu „House of the rising sun“
var ]>að fyrst og fremst hinn frábæri
söngur Erics Burdon, sem athygli vakti.
Fyrst í stað var lagt blátt bann við að
Ieika þetta Iag í útvarpi og sjónvarpi,
því að það þótti allt of Iangt (4 mínútur).
Nú hafa viðhorfin heidur betur breytzt
hvað þetta snertir; nægir þar að benda
á lag Bob Dylans, „Like a Roliing Stone“,
scm er rúmar 6 mínútur. Öli „Dýrin“
(The Animals) eru frá Newcastle í Eng-
Iandi, og sumir telja, að hin frumlega
nafngift þeirra hafi að nokkru leyti vís-
að þcim veginn upp á stjörnuhimininn.
Ein breyting hefur orðið á hljómsvcit-
inni frá því hún lct fyrst í sér heyra.
Alan Price, orgelleikari, hljóp í burtu og
stofnaði sína eigin hljómsveit. Ástæðan
var sú, að hann þoldi ekki hin eilífu
ferðalög og gat blátt áfram ekki hugsað
sér að sctjast upp í flugvél. Mörgum
þótti þarna skarð fyrir skildi, því að
Alan hafði verið aðal sprautan í hljóm-
svcitinni allt frá byrjun. Þeir félagar
fengu samt ágætan mann í hans stað og
cnn eru þeir í fullu fjöri — með Eric
Burdon (scm myndin sýnir) f broddi fylk-
ingar.
LABBAKÚTARNIR
Við getum kallað þá Labbakútana. Sjálfir kalla þeir
sig The Walker Brothers. Þeir eru ekki bræður,
þótt þeir heiti allir sama eftirnafni og séu fljótt á
litið mjög líkir hver öðrum. Þeir heita Scott Walk-
er, John Walker og Gary Walker. Þeir eru jafnvel
Englendingslegri í útliti en Englendingar sjálfir —
cn þó bandarískir!
Áður en þeir sneru sér að músikinni stunduðu
þeir allir háskólanám. Um líkt leyti og bítlaæðið
var í algleymingi í Bandaríkjunum, datt þeim það
snjallræði í hug að stofna hljómsveit, en það þýddi
líka, að þeir urðu að láta hárið vaxa niður á herð-
ar, því að annað var ekki tekið gilt! Þeir fréttu
af velgengni bandaríska söngvarans P.J. Proby í
Englandi og ákváðu að freista gæfunnar þar í
landi. Þeim tókst að fá atvinnuleyfi, komu fram í
sjónvarpsþætti, og þar mcð var frægðarsólin tek-
in að skína.
Þeir höfðu duglega umboðsmenn — og óvenjulega
sviðsframkomu. Það dugði. Allir leika þeir á hljóð-
færi, Scott leikur á bassagítar, John á sóló-gítar
og Gary á trommur. Auk þess hafa þeir „undir-
leiksliljómsveit“, — sú heitir Johnny B. Great and
The Quotations.
Fyrsta hljómplata þeirra var „Love Here“. Hún
seldist allsæmilega, en þó ekki nógu vel til þess
að vekja verulega athygli á þeim. En það gerði
hins vegar önnur plata þeirra, “Make it easy on
yourself“. Á mettíma var hún komin í efsta sæti
vinsældalistans í Englandi. Þetta vakti talsverða
athygli. í fyrsta sinn hafði bandarísk hljómsveit
látið að sér kveða svo um munaði.

SANDIE SHAW OG CLIFF RICHARD
Brezka músikblaSiS Melody Maker efndi nýlega til skoSanakönnunar um beztu hljómsveitir og
söngvara á órinu 1965. Eins og búizt hafði verið við voru vinsælustu einsöngvarar kjörnir Cliff
Richard og Elvis Presley. Þótt þeir hafi staðið í sviðsljósinu árum saman virðist ekkert lát á
vinsældum þeirra. Elvis A. Presley (A fyrir Aaron) stendur nú á þrítugu, og það þótti vel af
sér vikið hjá honum, að hljómplata hans, Crying in the Chapel, var kjörin bezta hljómplata
ársins.
Beztu söngkonur voru kjörnar Sandie Shaw og hin bandaríska Brenda Lee.
Skoðanakönnunin leiddi í Ijós, að Bítlarnir eru enn vinsælastir allra hljómsveita, en næstir
að vinsældum eru The Rolling Stones.
Beztu hljómlistarmenn voru kjörnir Hank Marvin, aðalgítarleikari The Shadows, en hann á
eflaust mestan þátt í vinsældum þeirrar ágætu hljómsveitar, — og Burt Bacharach, bandarískt
tónskáld, sem samið hefur ógrynni af fallegum og skemmtilegum lögum, m.a. „What's new,
Pussycat".
Myndin sýnir okkur tvö hin vinsælustu: Sandie Shaw og Cliff Richard.