Vikan - 28.04.1966, Blaðsíða 6

HVERFISGÖTU 50. - SÍMI 18830.
Eins manns
Stærð 185x75 cm.
Sængurfatageymsla undir dýnunni.
Old Spice Lotion er frískleg og
hressandi. Berið það á andlit
yðar eftir rakstur é hverjum
morgni. — Þannig er bezt að
byrja daginn.

HVAÐ Á AÐ GERA?
Kæri Póstur!
Þú hefur leiðbeint svo mörg-
um í vandræðum sínum, að ég
ætla að leita til þín.
Svo er mál með vexti að ég
er agalega hrifin að strák og
hann af mér (held ég) við erum
búin að vera mikið saman, en
það slitnar alltaf upp úr því,
hann er agalega reiðilegur á svip-
inn ef ég dansa við aðra stráka.
En svo er strákur sem er hrif-
ir*n af mér, en ég hef hálfgerða
óbeit á honum en við eigum 3
ára stelpu saman. Hann vill að
við tökum saman en ég er treg
í það.
Hvað á ég að gera?
Með fyrirfram þakklæti
Vigga Halla.
P.S. Ég er 20 ára. Hvernig er
skriftin?
Hvað áttu að gera? Alla vega
EKKI að taka saman við barns-
föður þinn. Og mér er nær að
halda, að þú eigir að slíta fyrir
fullt og allt sambandinu við
hinn, þennan, sem verður reiði-
legur, þegar þú dansar við
aðra. Því úr því ykkur gengur
svona bölvanlega að vera sátt,
meðan þið sjáist bara endrum og
eins, lízt mér ekkert á, að þið
getið setið á sárs höfði í hjóna-
bandi. Reyndu heldur að finna
einhvem þann þriðja — sem þú
átt hvorki þriggja ára stelpu með
né verður reiðilegur, þegar þú
dansar við aðra. Skriftin er ekki
sem verst, en það er verra með
stafsetninguna.
UM SALTKJÖT.
Kæri Póstur!
Ég má heita saltvondur, af því
ég var að kaupa saltkjöt, af því
mér þykir saltkjöt gott, af því
að saltkjöt er rándýrt og manni
er sýnd purkunarlaus ósvífni og
frekja, þegar maður ætlar að
kaupa saltkjöt. Kerlingin sendi
mig áðan út í búð að kaupa fimm
saltkjötsbita og hafa þá góða. Ég
fór og bað kjötstelpuna í kjöt-
búðinni um fimm góða saltkjöts-
bita, ekki feita, hrygg og einn
legg. Hún kom með legg,' tvo
hryggjarbita og tvö akfeit þunn-
ildi einhvers staðar af skepnunni,
þetta var hvítt af spiki og rétt
rauðar ræmur einhvers staðar inn
á milli. Ég sagði ég vil ekki
síðu, ég bað um hryggjabita. Þá
sagði hún: ja maður verður að
selja þetta holt og bolt, því ann-
ars verða allar síðurnar eftir og
ónýt vara. Nú það endaði náttúr-
lega að það fauk í mig og ég
fór út án þess að kaupa nokkuð;
þar missti búðin af 130 krónum,
sem hún var búin að vigta frekj-
una úr sér upp á. Og í þessum
ham, sem ég var í, fór ég í þrjár
kjötbúðir og keypti tvo bita í
tveimur og einn í þeirri þriðju,
og þannig fékk ég kjöt sem ég
vildi kaupa. Og það kostaði 136
krónur.
Ég hef svo sem heyrt fleiri
kvarta um þetta, og þess vegna,
af því ég hef lagt eyrun við,
þegar konumar em að kvarta
undan saltkjötsíðubitauppá-
þrengingafrekjunni í kjötbúðun-
um, kunni ég það lagið að fara
í margar búðir og kaupa lítið í
hverri. En mér finnst svo yfir-
gengilegt, að maður skuli ekki
fá að Velja úr þeirri vöru, sem
er á boðstólum, að ég næ barasta
ekki upp í nefið á mér. Viltu nú
ekki koma því á framfæri fyrir
mig, að kjötkaupmennimir hafi
þá lægra verð á síðubitunum sín-
um, ef einhver myndi þá vilja
líta við þeim, og benda þeim í
annan stað á, að það er óforsvar-
anlegt að segja við kúnnann: Þú
getur því aðeins fengið fjóra bita
af saltkjöti, að einn sé síðubiti,
sem þú verður svo að fleygja
væni minn, þegar þú kemur
heim. Og af hverju þurfa þeir þá
að salta þessa óseljanlegu síðu-
bita? Af hverju geta þeir ekki
gert úr þeim hakk eða fars eða
pulsur eða einhvern fjandann,
sem þeir nota afganga í hvort
sem er?
Með kærri kjötkveðju
Saltarinn.
DÝRT AÐ LIFA ..,
Kæri Póstur!
Hér er ég, ung kona sem bý f
kaupstað og á mann og 2 börn,
undir skólaaldri. Heimilið er sem
sagt fremur lítið og létt, er það
ekki? Samt er eins og það sé
nógu dýrt fyrir okkur að lifa
og þó er mér óhætt að segja að
við lifum fremur sparsamlega.
Hvað álítur þú, Póstur sæll að
sé „normal“ upphæð sem fer í
þetta heimili á mánuði skulum
við segja, fyrir utan húsaleigu,
Q VIKAN 17. tbl.