Vikan - 28.04.1966, Blaðsíða 48

V
Getum boðið upp á mjög fjölbreytt úrvai af
borðstofuhúsgögnum innlendum og erlend-
um. Athugið að við seljum húsgögn frá flest-
um húsgagnaframleiðendum landsins og
þekktum erlendum fyrirtækjum.
KJORGARÐI SIMI, 18580-16975

Beðið eftir rauðu Ijósi
Framhald a£ bls. 26.
á upptökunni stendur, er hann gcfur
fyrirmæli sín til myndatökumanna og
sviðsstjóra. Aliir, sem vinna að upp-
tökunni, fylgjast með fyrirmælunum,
en þeir sem cru í salnum vcrða auð-
vitað að hafa heyrnartól.
Nú tilkynnir stjórnandinn, sem í
þetta sinn cr Andrés Indriðason, sviðs-
stjóranum, að hálf mínúta sé til upp-
töku. Sviðsstjóri lætur þessi boð út
ganga þegar í stað og hiður um leið
um algjöra þögn í upptökusalnum. Á
samri stundu fellur allt í dúnalogn.
— Stand hy ampcx (þ.e. myndseg-
ulband) heyrist ógreinilega úr stjórn-
klefanum og skömmu síðar „Stand by
hljóð ‘. Tíu sekúndur cru til upptöku,
og myndsegulbandið, sem Sigurður
Einarsson sér um, cr koinið af stað
Loksins koma lokafyrirmælin, sem
hljóða svo á hinu alþjóðlega sjón-
varpsmáli, sem notað var í Gladsaxe:
„Mixa til 2 — cue til speaker — mix
— cue“!
Ólafur gefur Kolbrúnu merki um að
byrja. Rautt ljós kviknar á mynda-
vélinni. Kolbrún brosir og býður gott
kvöld ...
Upptakan er hafin.
Fréttir
Framhald af bls. 27.
ast hjá útvarpinu. Fréttunum er rað-
að eftir gildi þeirra, erlendar fréttir
og innlendar á víxl. Framarlega i frétt-
unum eru til dæmis fréttakvikmyndir
frá stórbruna í Kópavogi og ferðalagi
tveggja sovézkra hunda út í geiminn.
Fyrir framan sig hefur fréttaþulur-
inn litið sjónvarpstæki, sem þannig
er staðsett, að ekkert ber á, þegar hann
horfir á það. Ymsir kynnu að álykta,
að þessi ráðstöfun væri sprottin af
ósk þular um að sjá, hvernig hann
tæki sig út á skerminum. En svo er
ekki! Þulurinn þarf að hafa augu með
fleiru en handritinu, sem hann les af.
Hann þarf líka að fylgjast með kvik-
myndunum, sem sýndar eru, því að
séu þær ekki með tali, þarf hann að
útskýra þær.
Stundum er aðeins gert ráð fyrir
að þulur tali á tilteknum stöðum með
fréttakvikmynd, sem þá eru tilgreind-
ir í handritinu. Þannig var í þessum
fréttatíma kvikmynd írá þeim atburði,
er færeyski rithöfundurinn William
Heinesen var útnefndur „Norræni rit-
höfundur mánaðarins." Talaði þulur
með myndinni aðeins á tveimur stöð-
um skv. tilgreiningu í handriti. í fyrra
skipti, þegar Heinesen sást fyrst
bregða fyrir og í síðara skipti, þegar
hann steig í ræðustól.
Sverrir Bjarnason, sem stjórnar
kvikmyndunum, hefur ærinn starfa.
Vart hefur ein mynd runnið til enda,
fyrr en hann fær fyrirmæli um að
setja aðra af stað. Stjórnandinn hefur
fréttahandritið fyrir framan sig og seg-
ir til um, hvenær hver kvikmynd á
að fara af stað. Hver mynd er sett
af stað sex sekúndum áður en hún á
að koma fram, því að fyrst eftir sex
sekúndur er tryggt, að hún sé farin
að rúlla með stöðugum hraða. Það er
hlutverk stjórnandans að reikna út,
hvenær sex sekúndur eru eftir af
lestri þular, áður en kvikmyndin á
að hefjast. Er það raunar ekki eins
erfitt og kann að virðast í fljótu
bragði, því að hver lína í þulartexta
svarar til tveggja sekúndna.
Þegar Markús hefur lokið sínum
hluta lestursins, tekur Magnús Bjarn-
freðsson, hinn góðkunni fyrrverandi
útvarpsþulur, við. Á sama hátt og
Markús verður hann að hafa ýmis-
legt í huga meðan hann les: Halda
handritinu, sem hann les af, þannig
upp, að það sjáist á skerminum.
Líta upp öðru hverju, eins og til að
undirstrika það. sem hann er að lesa.
Svo hefst fréttaaukinn. Myndavél-
arnar koma á fleygiferð yfir í annað
horn salarins og beinast aö Markúsi
og Poul Leth-Sörensen, sem er stjórn-
andi sjónvarpsþátta (producer) hjá
danska sjónvarpinu. Þeir ræða um
kvikmyndavélar og ýmsar aðferðir við
kvikmyndatöku í fimm mínútur, en
þá hefur fréttatíminn staöið yfir í
alls hálfa klukkustund.
Næsta dag sá Magnús um frétta-
aukann og ræddi hann þá við Vil-
hjálm Guðmundsson, skrifstofustjóra
Flugfélags íslands í Kaupmannahöfn
um ferðir íslendinga tii kóngsins
Kaupinhafnar.
Víkingarnir
Framhald af bls. 13.
og fleira við, en hvað þetta
snerti sýndu þeir af sér sízt
meiri skepnuskap en jafnan hefur
fylgt hverskonar hernaði bæði
fyrr og síðar, og þá varla síður
hjá kristnum þjóðum en öðrum.
Ef gefa ætti nokkra alhliða
mynd af Norðurlandabúum vík-
ingatímanna, mætti lýsa þeim
sem frjálshuga mönnum, sem
voru mjög framandi því þræl-
lyndi, er fylgdi lénsskipulaginu
annarsstaðar í Evrópu. Þeir voru
náttúrugreindir og jafnframt
barnalegir, veikir fyrir tækifær-
um, sem buðu upp á skjótfenginn
ávinning, en hugsuðu minna um
að afla nokkurs til langframa.
Þeir voru haldnir mikilli ástríðu
til háskalegra ævintýra og vírð-
ast stundum hafa gefið sig þeirri
þrá á vald, þótt lítil hagnaðar-
von væri annarsvegar. Listgáfur
höfðu þeir góðar; um það vitna
uppgötvanir fornleifafræðinga á
seinni tímum og þó einkum forn-
bókmenntir íslendinga.
VÍKIN G AARFUR
Af áhrifum þeim, er Víkingar
fluttu heim með sér til Norður-
landa, ber fyrst og fremst að
telja kristinn dóm og þann sam-
evrópska menningararf, er hon-
um fylgdi. Hinn ' víkingalegi
barnaskapur og hrifning af
hinni suðrænu menningu gekk
svo langt, að Norðurlandabúar
vörpuðu svo til algerlega frá sér
sínum forna kúltúr, sem væri
hann frá Satani sjálfum. Hefðu
Snorri Sturluson og fáeinir aðrir
íslendingar ekki verið nógu sér-
vitrir til að skrifa bækur og það
á móðurmáli sínu, þá væri nú
fátt til minja um sögu og fagur-
fræði víkingaaldar.
En hvað gáfu Víkingarnir
Evrópu? Jú, þeir breyttu slavn-
' eskum lausingjalýð í þjóð, sem
ótti eftir að verða ein voldug-
asta í heimi. Áður hefur verið
vikið að Normönnum Sikileyj-
ar, og ættbræður þeirra í Nor-
! mandíi urðu einhverjir dyggustu
þegnar Frakkakonungs og skip-
’ uðu á blómatímum Frakkaveld-
is kjarnann úr sjóliði þess. Nor-
VIKAN 17. tbl.