Vikan - 07.11.1968, Síða 50

A/prr
iwnwT
KEYMATIC DE-LUXE
ALLTAF FYRSTIR MEÐ
NÝJUNQARNAR
Með nýjn alsjálfvirku þvottavélinni frá Hoover iiættir þvottadagurinn að vera til.
Akaflega hagstætt verð.
lítið hrædd við að fara ein í
bíó. . . .
Þeim er víst ekki til setunnar
boðið. Eg er líka orðinn margs
vísari um Shady Owens og
ánægður með minn feng, sem
liggur á borðinu fyrir framan
mig í útkrotuðum minnisblöð-
um. Þau hverfa í mannfjöldann
á gölunni til þess að sjá meist-
araverk Antonionis en ég seilist
eftir kaffibolla Erlings, og bið
þjóninn að færa mér mjólkur-
könnu.
☆
Einu sinni var
Framhald af bls. 69
rccmi við }>a6, sem hún veit uö er
nauösynlegt til />ess aö halda Heilsu
og mannoröi. Þekking ihennar er
háö mismunandi uppfrœöslu, og
því oft ábótavant, en hún vill
gjarnan fræöast. Bókmennta-
smekkur hennar er spilltur af reyf-
aralestri. Hún les aöallega erlend
tízkublöö, en sneiöir hjá f/yngri
bólcrnenntum. Ástarkvœöi les hún,
en litið af öörum kvceöum.
Iþróttir ber hún talsvert skyn á
og 'iökar þoer, sérstaklega tízku-
íþróttir. Hljómlist stundar hún
nokkuÖ, en aörar listir fremur Ut-
iö. Aftur á rnóti dáir hún Usta-
menn á kvennavísu, og eru kvik-
rnyndaleikarar þar í frernstu röö.
Yfirleitt þekkir liún sæg af kvik-
myndaleikurum, bœöi körlum og
konum. Kvikmyndáleikkonur eru
i liennar augum fullkomnun kven-
legs ágætis.
Frá 16 ára áldri og fram yfir
tvítugt hefir Reykjavikurstúlkan
gaman af ástarævintýrum, en vill
ekki giftast strax. Henni þykir
gaman aö vita um œvintýri stáll-
systra sinna og er nösk aö geta í
eyöurnar. Sé hún beöin fyrir leynd-
armál getur hún þagað yfir því,
annars ekki. Hún gefur ungum
lcarlmönnum auga hvar sem er,
jafnvel í strœtisvagninum, en læt-
ur þó sem hún sjái þá elcki. Hún
lætur sér i léttu rúmi liggja ál-
menningsálitiö, þótt hún eignist
barn utun 'hjónabands eöa búi meö
unnusta sínum ógift. Mannsefni
Xitt velur hún þann, sem liún lield-
ur aö veröi góöur viö sig, en liugs-
ar lítiö um auö lians eða stööu í
þjóöfélaginu. Hún er honum trú,
svo lengi sem hún grunar hann
ekki um ótrúnaö. Afbrýöissemi
neitar hún i oröi, en aöhyllist í
verki. Venjulega er þaö eiginmann-
inum aö kenna ef hún veröur ekki
góö e’iginkona.
Reykjavikurstúlkan er ekki ein-
ungis skemmtileg x framkomu og
umgengni. Hún er einnig skýr og
skemímtileg endurspeglun þeirra
tíma sem viö lifum á, bæjarins,
sem hicn er syrottin upp úr og
þess liugsunarháttar, sem þar rík-
ir....."
Karl heldur svo áfram með
nokkrar hugleiðingar um
Reykjavíkurstúlkuna almennt í
sambandi við þjóðfélagshætti
þeirra tíma, en rúmsins vegna
sleppum við þeim hluta greinar-
innar í þetta sinn.
☆
Framhald af bls. 39
ert viðskiptavinur, og ég myndi
ekki tala svona við þig, ef það væri
ekki vegna þess, sem þú hefur orð-
ið fyrir. En þú verður að horfast í
augu við nokkuð. Til hvers er bát-
urinn? Þeir vilja ná þér út í fenið.
Þeir vilja að þú komir með lykilinn
og afhendir þeim hann þar, þar
sem þeir eru utan hættu og þú get-
ur ekki gert þeim neitt. Kannske
sýna þeir þér krakkann, ef til vill
hafa þeir stelpuna I bóti einhvers-
staðar niðri í fenjunum — kannske
úti á flóanum. Hvaða móli skiptir
það? Þeir drepa krakkann, þig og
konuna þína líka. Þetta eru nefni-
lega þorparar. Þeir lóta sig smó-
muni engu skipta. Þeir setja allt
undir og þeir verða að leggja allt
að veði, þeir gera allt til að hafa
allt sitt á hreinu. Segðu mér eitt
Camber, ef þú ættir þennan lykil,
myndirðu selja hann fyrir tuttugu
og fimm þúsund dollara?
— Nei, hvíslaði ég.
— Hversvegna ekki? Það eru
fjandi miklir peningar.
— Þeir yrðu okkur til einskis
góðs, ekki Alísu, ekki mér.
— Auðvitað ekki. Ekki vegna
þess að þið eruð heiðarleg, heldur
vegna þess að þið tapið alltaf. En
fjandakornið, þið eruð í klípu. Ef
ég væri nokkur maður myndi ég
þvo hendur mínar af þessu öllu.
Þetta kemur mér ekki við.
— Nei........sagði ég. — Ég verð
að fá bót.
— Auðvitað, þú verður að fó bát.
Hvað geri ég? Ég geng í skóta-
regluna? Þið verðið drepin og bótn-
um verður sökkt. Fyrir vesæla fimm-
tiu dollara glata ég bát og mótor,
sem er fimm hundruð dollara virði,
og lögreglan verður hér eins og
grór köttur allan daginn. Ég þyrfti
að vera heimskur og tilfinningarík-
ur ræfill til að gera eins og þú segir
mér.
— Fyrir guðs skuld, herra Mulli-
gan. — Ég skal aldrei gleyma því.
— Og ætli ég gleymi þvf heldur.
— Ég stakk hendinni f vasann eft-
50 VIKAN—A.FMÆLISJBLAÐ