Vikan - 07.11.1968, Qupperneq 56

Philip Morris vekur athygli
á mest seldu
amerísku filtersigarettunni
í Evrópu.
Reynið pakka af Marlboro og þér sannreynið hvað 'kallað er
raunverulegur tóbakskeimur.
Keimur, réttur keimur. Fullþroskað fyrsta flokks tóbak gefur Marlboro
þennan góða keim. Er þetta ekki það sem þér leitið að í filtersigarettunni?
„FILTER“ • RÉTTUR KEIMUR • „FLIP TOP“ PAKKI.
um við öll því, sem við vil|um fá.
Skilurðu það ekki?
Hann starði ó okkur og hugsaði
um þetta. Við stóðum þrjú stíf og
þegjandi í eldhúsinu. Svo sagði
hann hægt:
— Eg skal segja þér svolítið,
Camber, og þér líka, frú. Við erum
öll að leika ankanalegan leik. Það
er eins og við séum að gefa spil
og ætlum að svindla og þá verðum
við að vita við hvern við erum að
spila. Hann faðir minn — Gustaf
Shlakmann — hann var enginn eng-
ill, en feiti maðurinn er verri. Fað-
ir minn var djöfuls kvikindi. Hann
naut þess að drepa. Þess vegna var
hann í SS. Ég hef ekkert á móti SS,
það gaf ýmsum gott tækifæri. En
gamli maðurinn vildi ekki fó nein
tækifæri, hann vildi aðeins vera
doppmaður og drepa. Skiljið? Hann
naut þess.
Ég kinkaði kolli og Alísa sagðist
skilja.
— Gott, frú. Þú ert gófuð. Þú
hugsar. Skilurðu mig?
— Ég skil þig, sagði Alísa.
— En feiti maðurinn er verri en
faðir minn, — þegar til kastanna
kemur. Ef maður drepur af því að
hann hefur nautn af því, allt í lagi
með það, það er mannlegt. En feiti
maðurinn drepur ef honum finnst
einhver vera til óþæginda. Bara
svona; Hann smellti með fingrun-
um: — Skiljiði?
Við kinkuðum kolli.
— Ég sný á feita manninn. Það
þýðir að ég mó ekki gefa neinum
tækifæri til að snúa á mig. Skiljiði
það?
— Þú vilt fá það sem er í hólf-
inu fyrir þig sjálfan.
— Fyrir mig sjálfan, frú. En ef
þið svíkið mig, þá sver ég við guð
að ég skal drepa hann, þig og
krakkann. Trúirðu mér, frú?
— Ég trúi þér, hvíslaði Alísa.
— Gott. Þá er þetta ákveðið. Þeir
sögðu þér að ná í bát, Camber. Ertu
búinn að ná í hann?
— Ég er búinn að því, sagði ég.
— Hvar er hann?
— I bátaleigunni. Á Hackensack
ánni.
— Allt í lagi. Áttu byssu?
Ég hristi höfuðið.
— Heimskingi, sagði hann og
hristi höfuðið. — Þú ætlar að berj-
ast við þennan félagsskap, en þú
veizt ekkert hvað þú ert að gera.
Allt í lagi. Við skulum gera það,
án byssu.
— Það er aðeins eitt — ég fer
með ykkur, sagði Alísa.
— Hvað?
— Þið heyrðuð hvað ég sagði. Ég
fer með ykkur.
— Nei, heyrið mig nú, frú. Ég
get ekki draslazt með neina tómata
með mér.
— Þetta er mitt barn og ég fer.
Þú heyrir hvað ég segi, Shlakmann,
og vogar ekki að tala svona við
mig framarl
— Hvernig?
— Þegar þér talið við mig eða
um mig er ég frú Camber. Ekki
frú, ekki tómatur. Frú Camber,
heyrið þér það?
Shlakmann starði vantrúaður á
hana.
— Ég er ekkert hlessa á vöðvun-
um þínum, sagði Alísa. — Ég gekkst
inn á þetta vegna þess að ég elska
barnið mitt og vil fá það lifandi.
En annaðhvort hagar þú þér eins
og siðuðum manni sæmir eða við
riftum samkomulaginu. Skilurðu?
— Allt í lagi, komdu þá með,
frú. Haltu þér bara saman. Ég þoli
ekkert andskotans þras.
10: ÁIN
Það hvarflaði að mér hvað ger-
ast myndi ef Pollý hefði ekki lyk-
ilinn. Hvaðeina sem Alísa gerði
stjórnaðist af því sem henni datt í
hug, þá á stundinni og þar sem ég
hafði verið lamaður á sál og lík-
ama af tilhugsuninni um það hvaða
afleiðingar það kynni að hafa í
framtíðinni, var hún ánægð með að
slá illu á frest.
Framhald í næsta blaði.
HÁRLAKKIÐ
sem vandlátir velja
Fæst í næstu
kaupfélagsbúð
56 VIKAN—AFMÆLISBLAÐ