Vikan - 06.10.1983, Blaðsíða 13

Nema, einhvern veginn liðu þessar sex klukkustundir og við hristumst saman kerlingarnar, því við þekktumst
v/arla neitt innbyrðis fyrir,
Til Parísar komum við klukkan 10 um kvöldið í geysilegu þrumuveðri. Smá ónot fóru um hagsýnu hósmæðurnar
sem lýstust upp í vagninum á.^mínótu fresti en Guðrón forin^i Oónsdóttir sagði þá þessa fleygu setningu:
"Þetta boðar gott, stelpur mínarr” og reyndist sannspá. Þvi næstu lo daga kom ekki dropi ór lofti. Það
var sólskin og hiti alla dagana. Þegar við svo komum á hótelið biðu eftir okkur Þær Edda (sem var löngu
komin gegnum London) og Heba Jólíusdóttir sem slóst í hópinn. Hón hafði komið deginum áður til Parísar
frá Suður-Frakklandi.
Nó var farið í könnunarferð um hin fráteknu herbergi okkar, en þau voru 5 talsins. Oafn hagsýnar og
áður komumst við að því að við kæmumst vel af með 3 herbergi, það er að segja þrjár í hver^u herbergi.
Reyndar voru þeir ekki alveg yfir sig ánægðir í lobbýinu með þetta en við vorum alsælar. Þa var skipt niður
í herbergin og gekk það átakalaust og án slagsmála. Nó var undið ór brjóstahaldaranum og skjörtinu og
skellt sór í góðan ermalausan kjól, því nó átti að fara ót að borða. Þær systurnar tvær Inda og Sísí ásamt
Hebu ákváðu að taka snemma á sig náðir og halda kyrru fyrir á hótelherberginu. Þar með var hópurinn ósjálf-
rátt orðinn tvískiptur, það er morgunhópur og kvöldhópur. Undirrituð tilheyrði seinni hóp og tekur frásögnin
hér eftir óneitanlega mið af því. Norgunhópurinn drakk til dæmis iðulega morgunkaffi á hótelinu sem seinni
hópur náði aldrei (þá þurfti að innbyrða kaffið fyrir kl. 10).
Hótelið okkar var á mjög góðum stað í fjórða hverfi
og stutt frá Pompidou safninu og þetta kvöld stungum
við okkur inn á einhvern barinn, því meiningin var
að sýna alltaf einhver^a viðleitni í að næla sár í
fjör. Það kom reyndar í ljós að þetta var einhvers
konar "Fellahelliru unglinganna í París, en við let-
um það ekkert á okkur fáT Sátum sem fastast og skemmt-
um okkur konunglega. Uið töltum svo heim á hótel á
mjög svo kristilegum tíma*.
06.07 : Gerð var liðskönnun á herbergin og ákveðið að
hittast óti á torginu góða undir sólhlífunum. Það varð
síðan fastur liður á morgnana að "fara ót o^ skrifta".
Þá var skipst á reynslusögum, hvert hvort hopur hefði
farið og hvernig hefði verið, en aðalumræðuefnið og
höfuðverkurinn alla ferðina var að finna banka sem
gat skipt ferðatékkum eða peningum. Kvað svo rammt
að þessum erfiðleikum okkar að við hugleiddum að
láta fjölfalda dreifibréf til að skilja eftir í
bönkunum. En það var alveg ótrólegt hve þjónusta þessi
við ferðamenn var á miklu hallærisplani í sjálfri
heimsborginni. Hvort þetta er af einskærri "tór-
-ista-f yrirlitnin^u"—ak-al- óseQt- iréti-ð,—en það—f-ór
geysilegur tími í að ganga á milli banka. Það var
algengt að banki sem hafði skipt fyrir einhverja

hópnum var hættur að skipta l/2 tíma seinna og buinn
að setja upp skiltið "No exchange". Skipti þá ekki
máli hvort um franska franka í ferðatékkum væri að
ræða - þeir skiptu ekki lengur.(Oæja,þarna fékk ég
smá ótrás). En þetta var það eina sem olli manni dá-
litlum pirringií þessari dásamlegu ferð.
Jæja, aftur að skriftunumí
Það kom í ljós að á herbergi 12 (morgunhópurinn var
þar) hafði verið bankað og kvartað undan hávaða. Svo
ekki hafa þær kellur farið beint að sofaT Nu og í
herbergi 4 (undirrituð, Edda og Eva frænka) hafði
undirrituð veitt töluverða skemmtun fram eftir nóttu
með því að tala upp ór svefni. Eva hafði steppað
hálfa nóttina vegna sinadráttaren þess á milli farið
ót á gang að leita að Eddu. Hun var horfin ór róminu
og Eva, sem er í raun frænka Eddu, hélt að hón væri
ekki enn vaxin upp ór því að ganga í svefni. En þegar
betur var að gáð var Edda svo "flöt" undir lakinu að
hun var sama sem horfin. V/ið hlógamað þessu fram að
hádegi en þá fengum við okkur hádegismat á ítölskum
pizzustað. Uið þurftum aðeins að færa okkur til á
torginu undan einni parasollunni undir aðra.
Morgunhópurinn hafði að sjálfsögðu vaknað snemma
og fengið sér göngutór um hverfið okkar (fjórða).
Eftir hádegi var skipt liði og hóparnir fóru í ^öngutúr yfir í Latínuhverfið og stefnan tekin á Rue Mouffe-
tard. Gengið var yfir eina af Signubrónum,fram hja Notre Dame kirkjunni og sest við ótikaffihósið "Café
Cluny" gegnt Cluny safninu, en þar er að finna elstu. fornminjar í París, rómversk böð. Þá notuðu nokkrar
tímann og gerðu atlögu að nokkrum nærliggjandi bönkum.^Síðan gengum við sem leið lá eftir Boulevard St.Michel
framhjá Sorbonne-háskólanum að Lóxembourgargörðunum. Þá var stefnan tekin að Pantheon-torginu og stuttu
seinna vorum við komnar á Rue Houffetard. Þetta hverfi er geysilega vinalegt og notalegt að vandra þar um.
Þarna kunnum við svo vel við okkur að þegar leið að kvöldmat ákváðum við að skella okkur í metró heim á
hótel, skipta um föt og borða á einhverjum af þessum litlu vinalegu veitingahósum við Rue Mouffetard. Það
gerðum við og fyrir valinu varð grískur veitingastaður. Þá var að kanna næturlífið á svæðinuT Edda fann
staðinn "Chez Felix" og dró okkur hálf nauðugar þar inn til að hlusta á Elvis-lögin sem hur. cr s\/o svag
fyrir. Uið reyndumst ekki sviknar. Söngvarinn var heldur ekki amalegur, alveg eins og John Travolta fertugurT
Þessi staður var alger perla. Fyrstu tvo klukkutímana hlógum við eins og skólastelpur en þegar við fórum
að hlusta á hljómsveitina í stað þess að hlæja kom í ljós að þeir voru mjög hæfir hljómlistarmenn, til dæmis
var trommusólóið alveg æðiT
Upp ór miðnætti var ákveðið að panta kampavín og skála fyrir afmæli undirritaðrar (ævinlega gleðiefniT
Stuttu seinna voru öll ljós í salnum dempuð og þjonninn kom að borðinu með þessa líka hnallþóru með logandi
kertum - "frá Felix sjálfum" - eiganda staðarins. Það þarf ekki að orðlengja það, þetta varð "okkar staður
í París". Afmælisbarnið fékk auðvitað að velja sér lag, sem var auðvitað "Sueet sixteen". Opnunartími staðar-
ins var framlengdur með mörgum aukalögum, þvi liflegri aheyrendur en okkur kvennahópinn hafa þeir varla á

40. tbl. Vikan 13