Vikan - 12.08.1993, Blaðsíða 66

Industrial Light and Magic
hefðum við gert hreyfingarnar
með „stop motion" eða „go
motion'-tækninni. í Jurassic
Park er bæði tölvugrafík og
þessar tækniaðferðir notaðar á
þá leið sem aldrei áður hefur
sést á hvíta tjaldinu.“
- Þetta skýrir málið nokkuð
vei, en getið þið bent mér á til
dæmis tvær senur í myndinni
þar sem þetta á við?
„Þetta á við um alla mynd-
ina,“ svarar Stan og Mark bæt-
ir við að sem dæmi megi taka
tölvugrafíkina sem var undir
hans stjórn. „Alltaf þegar við
tökum að okkur nýja mynd
gerum við sitthvað sem ekki
hefur verið gert áður og það er
hluti af þeim galdri sem starf
okkar er. Við höfðum aldrei fyrr
gert „tölvuleikara" sem eru lif-
andi eins og í Jurassic Park.
Við höfum búið til „verur“ úr
vatni, bráðnum málmi eða
gleri í myndum eins og The
Abyss og Terminator 2 en
aldrei „lífveruh' af holdi og
blóði. í þetta skipti þurftum við
að gera raunverulega ímynd
lífvera sem anda, hugsa og
sýna viðbrögð gagnvart um-
hverfinu. Þegar þú horfir til
dæmis í augu þeirra verður þú
að trúa að þær séu lifandi. Á-
horfendur sjá vöðvana spenn-
ast og húðina hreyfast eðlilega
í takt við beinin. Að gera þetta
lífsmark trúverðugt var kjarni
þeirrar áskorunar sem við tók-
umst á við þegar við gerðum
Jurassic Park.“
- Risaeðlurnar, sem unnið
var með í tölvu, voru þannig
aldrei til staðar nema sem
myndirá skjánum - eða hvað?
„Til að útskýra í stuttu máli
hvernig við nálgumst viðfangs-
efnið í kvikmyndagerð með
tölvum má segja til einföldunar
að eins og við venjulega kvik-
myndagerð, þegar menn eru
með kvikmyndavél, kvik-
myndasvið og tré, þá erum við
með tölvukvikmyndavél, tölvu-
kvikmyndasvið og tölvutré.
Báðir þessir heimar eru til og
báðar myndavélarnar taka
myndir. Við setjum þessar
myndir síðan saman til að fá
fram lokaútkomuna. Tölvan er
líka einstaklega hentugt tæki til
fjölföldunar. Ef maður er með
tíu risaeðlur þá er minnsta mál
að búa til þúsund. Ef við tökum
sem dæmi senuna með eðlu-
hjörðinni, sem hleypur saman í
hóp, þá var hún ekki til staðar
á Hawaii þegar myndin var
tekin. Það var ekki hægt að
klæða hóp af strútum í eðlu-
búninga eða neitt þess háttar
og eina leiðin er að gera svona
í tölvu. Hjörðin var til staðar á
„tölvu-Hawaii“ og við setjum
þetta saman þannig að það lít-
ur út fyrir að eðlurnar séu í
raunverulegu umhverfi sínu.
Við erum með tölvusól, tölvu-
hæð og tölvugras og allir þess-
ir þættir sannfæra áhorfand-
ann um trúverðugleika mynd-
arinnar."
NÝ FRÁSAGNARTÆKNI
- Það stefnir þá allt í það að
viö þurfum ekki á leikurum að
halda lengur og búast má við
myndum sem eru bara leiknar
af „tölvuleikurum".
„Það á eftir að gerast en
markmiðið er ekki að útiloka
leikara. Markmiðið er að
skapa og segja sögur, nýja
tegund af sögum sem ekki
voru hugsanlegar fyrr en þessi
tölvutækni var fundin upp.
Snillingurinn Spielberg fylg-
ist meö töku myndarinnar.
Engu að síður verður mann-
lega þættinum aldrei útrýmt,
það verður alltaf pláss fyrir
fjölbreytileika mannlegrar tján-
ingar.“
Hér tekur Stan við aftur.
„Það verður að líta á tæknina
sem nýtt tæki í stað þess að
sjá hana sem eitthvað sem
kemur í staðinn fyrir mann-
eskjuna. Það eru menn að
baki þessara tæknilegu fram-
fara og þeir eru við stjórnvöl-
inn fyrir framan tölvurnar eins
og annars staðar. Það er ekk-
ert nýtt að myndir séu gerðar
án leikara. Við höfum teikni-
myndir og brúðumyndir, þetta
er bara annað frásagnarform
en leiknar myndir. Það sem
við erum að tala um er viðbót,
ekki eitthvað sem kemur í
staðinn fyrir aðra kvikmynda-
gerð.“
- Er mögulegt að sjá hvað
er gert í tölvu og hvað ekki?
Er einhver munur sem áhorf-
endur geta greint ef þeir
skoða myndina til dæmis
gaumgæfilega á myndbandi?
Phil Tippett svarar. „Já, ef
þú ert vanur að horfa á myndir
gerðar í tölvu gætir þú það.
Við sjáum muninn en hug-
myndin er að láta tölvuveru-
leikann og raunveruleikann
blandast eins vel og hægt er.
Það gerist ekki af sjálfu sér f
klippiherberginu heldur er
margra mánaða sameiginleg-
ur undirbúningur fjölmargra
aðila sem liggur þar að baki.
Spielberg eyddi þremur mán-
uðum í að vinna við og endur-
bæta skissur að myndskeið-
unum, ekki bara til að ákvarða
hreyfingar og hátterni risaeðl-
anna heldur líka til að reikna
út hvað myndin mundi kosta.
Öll smáatriði voru þaulskoðuð
og til dæmis ákveðið áður en
farið var af stað hvernig nota
ætti risaeðlu í fullri stærð frá
einu sjónarhorni og tölvueðlu
frá öðru sjónarhorni þannig að
hægt væri að klippa þar á milli
án þess að það sæist."
KOSTNAÐUR YFIR 1000
MILUÓNIR KRÓNA
- Hvað kostuðu allar þessar
brellur?
„Fjórtán, fimmtán milljónir
dollara," segir einhver en
Michael hummar og er greini-
lega ekki tilbúinn að gefa ná-
kvæmt svar við spurningunni.
„Það er erfitt að segja en það
sem ég get sagt er að við
kláruðum myndina tólf dögum
á undan áætlun og það er
næstum einsdæmi við gerð
myndar í þessum stærðar-
flokki og með svona mikið af
tæknibrellum." Stan grípur aft-
ur inn í. „Það trúði því enginn
að hægt yrði að klára þessa
mynd tímanlega því það var
vitað að margar hindranir yrðu
á veginum við töku hennar.
Það gefur augaleið því við vor-
um að vinna með eftirlíkingar
af risaeðlum sem voru allt að
fjögur og hálft tonn að þyngd
og í annan stað með tölvuleik-
ara og að láta það koma eðli-
lega út, þegar leikararnir og
kvikmyndatökumaðurinn voru
að vinna með risaeðlur sem
voru ekki einu sinni á staðn-
um, er erfiðara en flesta grun-
ar. Þetta voru aðstæður sem
virtist ekki nokkur leið út úr en
vegna samvirkni alls þessa
hæfileikafólks og tæknilegra
framfara varð lokaárangurinn
miklu betri en nokkurn hafði
dreymt um. Við fengum miklu
meira út úr eftirlíkingunum af
risaeðlunum en við héldum að
við gætum, tölvugrafíkin var
líka miklu sterkari og fjölbreytt-
ari en við höfðum ímyndað
okkur. Þetta rennur síðan
saman næstum fullkomlega án
þess að hægt sé að sjá það.“
Stan er stoltur yfir þessari
nýjustu skrautfjöður í hatt sinn
en Michael er meira niðri á
jörðinni. „Við urðum eiginlega
að Ijúka við þetta verkefni með
því hugarfari að okkur hefði
mistekist. Steven Spielberg
segir nefnilega að ef maður
nær markmiðum sínum hafi
maður ekki sett þau nógu hátt.
Það sem við vorum að reyna
að gera var að skapa raun-
verulegar risaeðlur og við
gerðum það besta sem við
gátum.“
- Ég heyri að ímyndunar-
aflið hefur greinilega ekki
stoppað ykkur, en var eitthvað
sem þið gátuð ekki leyft ykkur
að gera vegna þess að það
var ofdýrt?
Mark er fyrstur til svars.
„Það sem gerðist var að þegar
við sáum hvað eftirgerðirnar af
risaeðlunum og tölvugrafíkin
blönduðust vel saman opnuð-
ust fyrir okkur miklu meiri
möguleikar. Lokasenunni var
til dæmis bætt við þegar við
vorum hálfnaðir með myndina,
út af þeim möguleikum sem
okkur urðu Ijósir og vegna
þess hversu langt við vorum á
undan áætlun.“
66 VIKAN 16. TBL. 1993