Vikan - 12.08.1993, Blaðsíða 14

Tveggja hreyfla flugvél,
fimmtán sæta, rennir upp
að flugstöðvarbyggingu
íslandsflugs á Reykjavíkur-
flugvelli einn góðviðrisdag f
júlí. Þegar hreyflarnir hafa
numið staðar opnast dyrnar
snögglega og út vindur sér
Ijóshærð, ung kona í einkenn-
isklæðum. Það kemur spurn-
arsvipur á gamlan mann sem
hefur fylgst með komu vélar-
innar á meðan hann bíður eft-
ir flugi norður á Gjögur. Hann
Flugmaður þarf að leggja hönd á fleira en stýri flugvélarinn-
ar. Hér leggur Linda hönd á plóginn viö affermingu vélar úti
á landi.
gat ég ekki haldið þessu
lengur leyndu og sagði for-
eldrum mínum frá þvi hvert
stefndi.
Ég ráðgerði að hefja nám á
flugleiðabrautinni svokölluðu
um haustið en þá fékkst ekki
fjármagn til reksturs hennar
fyrr en um áramót. Ég hafði
ekki þolinmæði til að þíða og
ákvað að fara til Bandaríkj-
anna og innritaðist í háskól-
ann í Arizona til að læra flug-
rekstrarfræði fyrst og fremst.
LÉT ENGAN VITA
FYRR EN ÉG VAR
BÚIN AÐ TAKA
SÓLÓPRÓFIÐ
- SEGIR LINDA GUNNARSDÓTTIR FLUGMAÐUR HJÁ ÍSLANDSFLUGI
2 tekur af sér velkta húfuna og
O klórar sér í hausnum. „Getur
^ þetta verið satt?“ verður hon-
Z um hugsað. Hann tautar (
barm sér eitthvað sem enginn
'-n heyrir. Þegar unga, Ijóshærða
S konan kemur inn blístra tveir
M unglingsstrákar í átt til henn-
EE ar: „Vá, maður, skyldum við
:< eiga að fljúga með þessari?"
3= Linda Gunnarsdóttir er flug-
maður hjá íslandsflugi og seg-
t/5 ir hvern dag í Iffi sínu vera
'Q spennandi ævintýri. Hún út-
- skrifaðist stúdent frá Verzlun-
q arskóla íslands fyrir tveimur
j— árum og hóf þá þegar flug-
§ nám. Nú hefur draumur henn-
*— ar ræst, hún er komin í bún-
inginn og farin að fljúga vélum
íslandsflugs.
Blaðamaður hitti Lindu
einmitt þennan dag, skömmu
eftir að hún kom brunandi á
vél sinni og renndi upp að
flugstöðvarbyggingunni eftir
vel heppnað flug frá Akureyri.
Honum varð starsýnt eitt
augnablik á þennan flugmann
- þó ekki hafi þessi uppgötv-
un orðið til þess að honum
yrði eins innanbrjósts og
gamla manninum. - En hver
er hún, þessi Ijóshærða kona
sem er að hefja feril sinn sem
atvinnuflugmaður, ein á með-
al fárra kynsystra sinna?
SELTIRNINGUR
„Ég hef búið á Seltjarnarnes~
inu mest allt mitt líf - og í for-
eldahúsum þangað til fyrir
skömmu. Ég er nýflutt í mína
fyrstu íbúð ásamt kærastan-
um mínum, Birgi Birgissyni,
og að sjálfsögðu er hún á
Nesinu. Móðir mín, Katrín
Pálsdóttir, er af Nesinu en
faðir minn, Gunnar Þorvalds-
son, kemur frá Akureyri.
Við höfum nokkrum sinnum
búið erlendis um stundarsakir
i tengslum við starf föður
míns sem er flugmaður, tvo
mánuði í Guatemala þegar ég
var tíu ára, einn vetur í
Amsterdam og eitt sumar í
Tyrklandi.“
- Ert þú kannski fædd með
útþrá og áhuga á flugi í blóð-
inu?
„Mér hefur þótt flugið mjög
spennandi frá því ég var lítil
stelpa. Pabbi var flugstjóri á
þotu og ég fékk að fara nokk-
uð oft með honum, það var
mjög skemmtilegt. Hann hefur
líka alltaf átt hlut f einkavél
sem fjölskyldan hefur ferðast
á víða um landið. Við fórum
ekki í útilegur á bílnum með
tjaldiö í skottinu eins og flestir
gera, við flugum þangað sem
okkur langaði.
Mér þótti það þvf strax sjálf-
sagður hlutur að vera í flug-
vél, þó að stundum hafi ekki
verið laust við að ég yrði svo-
lítið hrædd. Ég man sérstak-
iega eftir einu skipti. Þá fór ég
með foreldrum mínum í ferða-
lag til Akureyrar og lentum við
í rosalegri ókyrrð á leiðinni.
Ég varð mjög hrædd og fór
ekki upp í flugvél lengi á eftir.
Hræðslan eltist af mér á einu
eða tveimur árum.“
LÆRDI Á LAUN
- Hvenær ákvaðstu síðan að
læra flug og leggja það jafnvel
fyrirþig?
„Áhuginn á að læra að
fljúga hafði lengi blundað í
mér en ég vildi ekki tala um
það við nokkurn mann. Mér
fannst ólíklegt að draumurinn
myndi nokkurn tíma rætast.
Þegar ég varð sextán ára
hringdi ég í flugskólana og
spurðist fyrir um flugnám og
fór í fyrsta tímann án þess að
nokkur vissi. Ekki varð samt
úr frekara námi að sinni, ekki
fyrr en vorið sem ég varð
stúdent. Eftir prófin fór ég að
vinna í afgreiðslu íslandsflugs
og byrjaði þá að læra flug fyr-
ir alvöru hjá Flugtaki. Ég
sagði engum frá þvi hvað ég
væri að gera, ekki fyrr en óg
var komin með sólóprófið. Þá
Meðfram fyrirhugaði ég að
taka einkaflugmannsprófið.
Mér þótti flugnámið aftur á
móti svo skemmtilegt að ég
hætti f háskólanum og sneri
mér alfarið að fluginu. Reynd-
ar þreytti ég nokkur próf í há-
skólanum, í fögum tengdum
fluginu - atvinnuflugmanns-
fræði og fleiru. Þarna var ég í
sjö mánuði og flaug ofsalega
mikið.
Þegar ég kom heim hélt óg
flugnáminu áfram og kláraði
blindflugið hjá Flugtaki. Með-
fram vann óg í afgreiðslu (s-
landsflugs eins og áður.
Ég gætti min á því að
leggja fyrir af kaupinu mínu
svo ég gæti staðið straum af
námskostnaðinum. Fólkið mitt
heima og kunningjarnir hafa
stundum velt því fyrir sér
hvernig ég hafi farið að því að
fjármagna námið. Það man
þá ekki eftir öllum helgunum
sem ég sat heima í stað þess
að fara út að skemmta mér, í
ferðalag með kunningjunum
og þar fram eftir götunum. Ég
er auðvitað ekki búin að
borga þetta allt saman ennþá
- og dvölin í Bandarfkjunum
var ekki gefin.“
- Hvernig leist föður þínum
á að þú gerðist atvinnuflug-
maður eins og hann?
14VIKAN 16.TBL. 1993