Vorið - 01.10.1974, Síða 7

auðvitað að vera viðráðanlegir og fáan-
legir hlutir. Áskildi hann sér rétt til að
samþykkja eða synja óskum þeirra eftir
því, sem á stæði. Þið getið svo sem getið
nærri, að þetta vakti engan smáræðis
fögnuð hjá börnunum.
Þau höfðu nærri því þriggja stunda
umhugsunarfrest og héldu sig í barnaher-
berginu og báru þar ráð sín saman af
hinum mesta áhuga. Steina langaði mest
til a ðkjósa sér reiðhest ,en Dóra gamla,
fóstra þeirra, fullvissaði hann um að afi
hefði ekki efni á að gefa svo ríkmann-
legar gjafir. Hann varð því að finna eitt-
hvað annað, en það ætlaði að reynast
honum örðugt viðfangsefni, því að ósk-
irnar voru óteljandi. Þó fór svo að lok-
um, að þeim fannst tíminn allt of lengi
að líða, þarna uppi í barnaherberginu,
nema Jóni litla. Hann sat við borðið hinn
rólegasti og skoðaði biblíumyndir.
Loksins opnaði afi dyrnar og lang-
þráða stundin var komin. Steini hafði á-
kveðið, eftir mikil heilabrot, að óska sér
nýútkominnar drengjabókar. Afi vissi að
það var góð bók og hét að gefa honum
hana.
Svo kom röðin að Gunnhildi. Hana
hafði lengi langað til að eignast nýja
handtösku en pabbi og mamma höfðu í
svo mörg horn að líta, hvað útgjöld
snerti, að hún varð að sætta sig við
gömlu vaxdúkstöskuna sína til þessa.
Nú hét afi að uppfylla ósk hennar.
Svenni var órabelgur fjölskyldunnar.
Honum hætti stundum til að koma heim
í fötum sínum, einkum buxunum, illa
förnum eftir riðl sitt á húsaþökum, görð-
um og girðingum, en hann lofaði statt
og stöðugt bót og betrun og bað þá
mömmu sína og Dóru gömlu afsökunar
á aðförum sínum. Hann hugsaði mikið
um ævinýralíf í fjarlægum löndum, og
þegar pabbi eða mamma safnaði saman
börnunum og sagði þeim frá kristniboð-
inu og ýmsum undraverðum atburðum,
sem gerðust þar, óskaði Sveinn með
sjálfum sér, að hann gæti verið þar og
varið kristniboðana fyrir villidýrum og
villimönnum. En þá þurfti hann að hafa
góða byssu meðferðis.
Afi varð líka öldungis forviða, er
Svenni blóðrjóður í kinnum, óskaði sér
að fá byssu í jólagjöf, — reglulega byssu,
sem hægt væri að drepa ljón með.
Systkinin ráku upp skellihlátur og afi
gat ekki varist því að hlæja með þeim.
En hann gat ekki orðið við þessari ósk
Svenna, og það þó að hann fengi að
vita tilgang og ástæður fyrir henni. Komu
þeir sér þá saman um, að góður litakassi
myndi henta betur.
Eiríkur litli hafði mikinn áhuga fyrir
garðyrkju og honum var heitið skóflu og
hjólbörum við hans hæfi. Og nú var
röðin komin að Jóni litla.
Hann leit með trúnaðartrausti hálf-
feimnislega á afa sinn og hvíslaði að
honum:
— Mig langar mest að fá Biblíu með
stóru letri og góð gleraugu.
Einhvern veginn heyrðu systkini hans
hverju hann hvíslaði að afa sínum og
varð þá heldur en ekki ys og pískur
þeirra á milli.
—- Hvað ætlar þú að gera við gler-
augun? spurði Steini.
— Heldurðu að þú getir lesið, ef þú
7
VORIÐ