Vorið - 01.10.1974, Síða 13

Jól í heimavistarskóla
Leikrit í tveimur þáttum
LEIKENDUR: Ungfrú Abelone Juhl,
forstöðukona skólans, 40 ára. — Hr.
Ferdinand Mickelsberg, kennari 45 ára.
Malene 15 ára, Jenný 15 ára, Inga 14
ára, Lísa 14 ára, Rut 1 Oára, Kristín 9
ára, (Nemendur heimavistarskólans).
Petra vinnustúlka.
Leikurinn gerist í heimavistarskóla
ungfrú Juhl, á aðfangadag. Malene sit-
ur í stól og dinglar fótunum, Jenný og
Inga horfa út um gluggann, en Lísa
dansar urn gólfið.
Lísa: (Teygir upp handleggina og beyg-
ir sig aftur). Ó, hvað ég hlakka til. Ég
gæti blátt áfram hljóðað af hrifningu.
(Hljóðar, Hví-í-í-í).
Malen: (Horfir reiðilega á hana). Má
ég spyrja. Er það „Hinn deyjandi svan-
ur,“ sem þú ert að leika, eða hvað? Ef
svo er, verð ég að biðja þig að stilla
strengi þína dálítið betur og láta mig
heyra hljómfagurri svanasöng.
Lísa: (Dansar áfram, hoppar og
klappar saman höndunum). í kvöld, í
kvöld.
Malen: Ertu alveg frá þér. Góða gerðu
mér þann greiða að vera ekki með nein
látalæti.
Lísa: Gættu sjálfrar þín. Þú ættir held-
ur að stilla þig um að sitja þarna og leika
,,sprellikarl“ — bara til að sýna nýju
lakkskóna þína. Já, ég hef mjög vel tekið
eftir því. (Dansar áfram).
Jenný: (Dreymandi, við Ingu, um
leið og hún bendir út um gluggann).
Nei, sjáðu bara, hvað snjóar mikið. Það
verður reglulegt aðfangadagskvöld. Er
það ekki yndislegt.
Malen: (Grettir sig). Já, riglulega —
endislegt.
Jenný: (Stekkur upp, stillir sér þrjósku-
lega upp með hendur á mjöðmum) Já,
hér er líka sannarlega mikið til að verða
hrifin af. — Aðfangadagskvöld í heima-
vistarskóla. — Það má nú segja að það
er skáldlegt. (Með grátinn í röddinni). Á
meðan allir félagar okkar eru heima og
láta fara vel um sig í sínum eigin stofum,
skulum við sitja hér og hírast á sjálfum
jólunum með hinni andstyggilegu, edik-
súru ungfrú Abelónu og hennar eilífa
aðdáanda, hr. Mickelsberg, — svei þeirri
hársmyrslakrukku. (Grettir sig). Já, það
er dálaglegt jóla-par. (Stappar í gólfið).
Ég get heldur ekki þolað það. — Ég
geri uppþot. Ég skal sannarlega koma
þeim í vanda og gera þeim öll þau
„strákapör“, sem ég get með góðu móti
fundið upp á.
Jenný: Þar sem við getum ekki ferðast
neitt um jólin, megum við víst vera glað-
ar yfir því, að við skulum fá að vera hér
VORIÐ
13