Vorið - 01.10.1974, Qupperneq 15

Juhl: En hvað þið eruð fínar. Hlakkið
þið ekki til að sjá jólatréð?
Rut og Kristín: Jú, jú. Kemur jóla-
sveinninn?
Juhl: Já, það heyri ég. Ef þið verðið
góðu börnin, er hann alltaf vanur að
koma.
(Meðan ungfrúin talar við þær, hafa
hinar staðið við borðið og horft með á-
huga á stórt pappírsblað, sem Malen er
að skrifa á).
Juhl: Hlustið þið nú allar á mig. Nú
verðið þið að lofa mér því, að vera
reglulega kurteisar og góðar við jóla-
sveininn, þegar hann kemur. Pið vitið
sjálfsagt, að hann hefur með sér poka
með gjöfum til ykkar, — og þess vegna
má hann heldur ekki fara tómhentur frá
okkur. Er það?
Allar: Nei.
Juhl: Þið getið víst bæði gefið honum
sælgæti og kökur.
Allar: Ja-a-á.
Malen: (Heldur á pappírsblaðinu fyr-
ir aftan bak). Nei, en hvða silkikjóllinn
fer ungfrúnni vel.
Juhl: (Hrifin). Nei, finnst þér það Mal-
en. Hann er þó, skal ég segja þér, gam-
all erfðagripur.
Malen: Ungfrúin verður svo yndisleg
í vextinum í honum. (Snýr henni við).
Megum við sjá hann á bakið? (Um leið
og Juhl snýr bakinu í þær festir hún
blaðið á bakið á henni. Á því stendur
stórum stöfum gleðileg jól).
Malen: (Við Juhl). Vill ungfrúin vera
svo góð að ganga dálítið um gólfið svo
að við getum séð kjólinn reglulega vel?
Juhl: (Nemur staðar). En nú er best
að við förum inn til mín. (Við stelpurn-
ar, sem halda áfram að flissa að blaðinu).
Eruð þið þá glaðar yfir því að jólin eru
komin?
Allar: Ja-a-á.
Juhl: Já, jólin eru yndislegur tími. Þá
eru allir svo góðir og vingjarnlegir hvor-
ir við aðra. (Þær hlæja meira). Við,
fullorðna fólkið gleymum að ávíta.
Malen: Húrra.
Juhl: Og börnin gleyma að vera óþekk
Já, það er indælt, þegar æskan er glöð
og hamingjusöm. (Horfir í spegilinn).
Jæja, ykkur finnst þá að kjóllinn minn
fari vel. (Sér blaðið á bakinu á sér). Hva
— hva — hva— hvað er þetta. (Rífur
auglýsinguna. Stelpurnar eiga erfitt með
að stilla sig um að hlæja, en koma sér
fyrir í röð niðurlútar).
Juhl: (Heldur auglýsingunni fyrir
framan sig og les:) Gleðileg jól. Gleðileg
jól. Nú svo að þetta var þá jólakveðjan
til forstöðukonunnar ykkar. Hver hefur
skrifað þetta? (Enginn svarar). Jæja, þá
er best að þið fáið allar að dúsa í stofu-
fangelsi í kvöld, hver á sínu herbergi —
gerið þið svo vel — og þið fáið engan
jólamat. Það verður heldur ekkert jóla-
tré í skólanum.
Allar: Ó, ungfrú.
Malen: (Gengur fram). Það var ég,
sem gerði þetta, ungfrú. Þá hljóta hinar
að mega halda hátíð.
Juhl: (Horfir alvarleg á hana). Að þú
skulir ekki skammast þín, Malen — en
nú verður þú sjálf að taka afleiðingun-
um. Farðu upp á herbergi þitt. Þú færð
stofufangelsi í þrjá daga —og engan
jólamat. Gerðu svo vel. Komið þið svo,
VORIÐ
15