Æskan - 01.11.1963, Qupperneq 6

öllum og síðan geymt. ySkemmtilegast þótti, að enginn
vissi fyrirfram, hvað hann ætti að fá í jólagjöf.
Svo kom að því, að farið var í kaupstaðinn. Var þá
keypt „til jólanna“, kaffi, sykur, rúsínur og fíkjur — tóbak
lianda pillunum og vín á flösku eða kút, þar sem það var
notað. En það var aldrei um hönd haft á heimili foreldra
minna. Hitt man ég vel, að ég sá bændur, einkum þá eldri,
fara út fyrir skemmuvegg á Þverá eftir jólamessu, draga
upp vasafleyga og gefa hver öðrum að súpa á. En í ung-
dæmi mínu var enginn drykkjumaður í Laxárdal — og
er víst ekki enn.
Níu nóttum fyrir jól komu jólasveinarnir, einn á dag.
í átthögum mínum voru þeir níu talsins og hétu: Stekkj-
arstaur, Giljagaur, Gluggagægir, Gáttaþefur, Kertasníkir,
Ketkrókur, Pottaskefill, Pönnusleikir og Ljósabani. Börn-
in kunnu vísur og þulubrot um þá og höfðu gaman af að
láta segja sér frá þeim. En ekki trúðu þau þá orðið á til-
veru þeirra. Einu sinni teiknaði faðir minn alla jólasveH1
ana og límdi upp á baðstofuþilið, til mikillar gleði fy1*1
okkur systurnar. Man ég enn vel eftir svipmóti þeirra
tilburðum hvers um sig, og finn til barnslégrar gle*'11’
þegar mér koma þessir bernskuvinir í hug.
Nokkrum dögum fyrir jólin voru jólakertin steyP1,
bæði stokkkerti og formkerti. Voru kertaformar til ‘l
liverjum bæ, en stokkkertagerðin var að leggjast nióul’
þegar ég var barn. En ekki vildum við börnin nrissa ‘
henni og báðum móður okkar sem innilegast að steyp'1
í stokk og búa til að minnsta kosti eitt „kóngakerti' > "
en þau voru þríörmuð og kveikt á þeim á jólanóttina-
Og nú var komið að langskemmtilegasta jólaundirbu11
ingnum: laufabrauðsgerðinni. Til LaufabrauðsdagSplS
var hlakkað af öllum, eldri sem yngri. Þegar fyrir d*>P
mál var byrjað á brauðgerðinni, vætt með góðri mj0^
í miklu af hveiti og síðan hnoðað vel upp í. Var það erfb1