Æskan - 01.11.1963, Qupperneq 16

við landganginn. Mamma, pabbi,
systkinin og kunningjarnir stóðu við
flugstöðvarbygginguna og veifuðu.
Árný fékk sér sæti við glugga aftar-
lega í flugvélinni og veifaði á móti.
Nú kom flugfreyja og sýndi Árnýju
hvernig hún ætti að spenna öryggis-
beltið. Allir farþegar voru komnir um
borð, hurðinni var lokað og vandlega
læst að innan og landgangurinn var
tekinn frá. í sarna bili fór fyrsti hreyf-
illinn í gang og svo hver af öðrum,
nnz skrúfurnar snerust allar og „SKÝ-
FAXI“ rann austur eftir akbrautinni.
Flugvélin ók út á brautarenda og
stanzaði þar í flugtaksstöðu meðan
hreyflarnir voru hitaðir.
Og svo var „SKÝFAXI" allt í einu
kominn á fleygiferð norður eftir flug-
brautinni. Árnýju fannst ljóskerin
við flugbrautina þjóta hjá og sömu-
leiðis flugskýlin og allt í einu var
flugvélin komin á loft, flaug yfir
Tjörnina og miðbæinn og út yfir
höfnina, þar sem hún beygði til hægri
og hækkaði flugið ört.
Árný sá Landakot og Vesturbæinn
og eyjarnar. Akranes með sinn spú-
andi sementsskorstein og Snæfellsnes-
ið. Það voru fiskibátar á leið til hafn-
ar og hvítar rákir aftur af jjeim vegna
ferðarinnar. Árný gat ekki að sér gert
að brosa; jteir voru svo óendanlega
smáir Jrarna niðri. Hinum megin sást
suður í Hafnarljörð, Lönguhlíðar og
Reykjanesið.
„SKÝFAXI" flaug upp Mosfellsdal-
inn fannst Árnýju. Það var sólskin á
stöku stað í Esjunni og á heiðinni og
Árný var varla búin með brjóstsykur-
inn, sem flugfreyjan hafði gefið henni
fyrir flugtak, Jtegar jtau voru yfir
Þingvallavatni. Eftir því sem austar
dró birti yfir og austur í Hreppum
var komið glaða sólskin. Árný
skemmti sér við að skoða landið. Árn-
ar voru jiarna fyrir neðan eins og á
risastóru landakorti og bóndabæir og
kennileiti liðu hjá.
Flugfreyjurnar gengu um beina.
Þær ræddu við farþegana og báru
fram kaffi og brauð. Það var gott að
fá eitthvað í svanginn, fannst Árnýju,
jjví enda þótt hún liefði ekki verið
með teljandi ferðahug, jaá er alltaf
gott að fá hressingu.
„SKÝFAXI“ stefndi nú yfir miðjan
Vatnajökul jxir sem Öræfajtikull
gnæfði tignarlegur á hægri hönd úr
flugvélinni að sjá.
Flugfreyja kom með skilaboð frá
flugstjóranum, sem í þessari ferð var
Foreldrar Árnýjar og systkini
kveðja hana á Reykjavíkurflugvelli.
Þorsteinn Jónsson og bauð Árnýju
fram í stjórnklefa.
Þorsteinn flugstjóri sat vinstra meg-
in í stjórnklefanum en aðstoðarflug-
maðurinn, Bjarni Jensson hægra meg-
in. Á milli jjeirra en nokkru aftar sat
Ingólfur Guðmundsson flugvélstjóri,
en flugleiðsögumaðurinn Geir Gísla-
son við tæki sín í litlum kleía fyrir
aftan Bjarna. Þorsteinn flugstjóri
sagði Árnýju frá hinum ýmsu tækj-
um og mælum í stjórnklefanum, en
eins og hún sagði: „Mann getur farið
að svima af að sjá j^etta allt í einu.
Þorsteinn staðíesti að Árný væri ekki
ein um það. Þegar hún hafði spjallað
við flugmennina nokkra stund og
íengið að vita að Geir Gíslason, leið-
sögumaður, sem einnig er flugmaður,
var úr Hafnarfirði eins og hún sjálf>
benti áhöfnin henni á Öræfajökul>
sem var mjög nálægt. Fegurðin vai
slík jxarna á hájöklinum, að henni
verður vart með orðum lýst. Hv|t
breiðan með ávölum bungum hér og
jjar, en langir skuggar í sprungum og
Hornafjarðarfjöllin í fjarska.
Þegar Árný var aftur komin í sæ11
sitt fékk ílugfreyjan henni blöð til
lestrar og tímarit. Flugfreyjurnar voi'U
fjórar, Hrafnhildur Schram, Hafúis
Árnadóttir, Svava Jónsdóttir og Sig'
rún Sigurðardóttir.
Grænlendingarnir voru nú konmu
á stjá í flugvélinni, einkanlega jíel1
yngri, en aðrir sátu og lásu eða röbb-
uðu saman. Tvær stúlkur á líkutu
aldri og Árný sátu saman og töluðu :1
ókennilegu máli og Árný var að velt'1
Jíví fyrir sér, livaða tungumál jjetta
væri. Það kom í ljós, að stúlkurnat
voru þýzkar og voru á leið heim til
sín eftir sumardvöl á íslandi.
Og nú var „SKÝFAXI" kominn úf
á haf og jtað sást í sjóinn gegnum gól
á skýjunum. Samferðamaður Árnýjal
sagði að jtað væri sýnilega talsverðm
strekkingur niðri á sjónum jrví þ3*-*
hvítnaði í báru og að hún mund1
sennilega vera sjóveik ef hún væi'i nu
þarna niðri á skipi. Árný hló. H1111
var ekki vitund lirædd við að verða
sjóveik, að minnsta kosti ekki meðan
hún væri í „SKÝFAXA" í margia
kílómetra hæð yfir sjónum.
Meðal farþeganna voru námsmelin’
sem voru á leið til dvalar í Noreg1-
Þeir ætluðu ekki að koma aftur hellT1
til íslands fyrr en eftir marga m»®'
uði og einn ekki fyrr en eftir tvö tú
þrjú ár. Þeir voru að bóllaleggja 111,1
það hvort þeir mundu sjá Færeyj31
jregar flogið yrði jrar yfir. Því mið111
var skýjað á þeim slóðum og Færeyj'
ar sáust ekki. Áfram var haldið °B
Árnýju fannst hún alls ekki hafa vei'
ið lengi á leiðinni, Jtegar allt x ei’111