Æskan - 01.11.1963, Qupperneq 26

og vermandi sólargcislana — |>að var kom-
ið aftur út í frelsið og birtuna. Það var
úti á grasbletti lijá húsinu. Við grasblett-
inn var garður; allt var svo blómlegt og
fagurt: rósirnar uxu í smárunnum svo
fallegar og ilmandi og allur garðurinn log-
aði og brosti í blómum og sumarskrauti.
„Nú lifi ég! nú lifi ég!“ liugsaði aum-
ingja tréð. I>að var nú fullt af von og gleði
og lifslöngun. I>að reyndi að breiða út
limið, en aumingja tréð fann ]>á, að allar
greinar ]>ess voru þornaðar og skrælnaðar
og gulbleikar. Það var nú tekið og þvi
lrastað í stóra hrúgu af rusli og illgresi.
Stjarnan, scm var á toppi þess, hafði ver-
ið skilin eftir og hún Ijómaði í sólskininu
eins og kristallskóróna. Hópur af kátum
börnum hafði verið skilinn eftir að leika
sér á grasblettinum. Það voru sömu hörn-
in, sem höfðu dansað í kring um tréð á
jólunum. Eitt af yngstu börnunum tók nú
eftir stjörnunni, hljóp að trénu og reif
hana af því.
„Líttu á stjörnuna!“ sagði barnið. „Hún
er enn á þessu gamla, ljóta jólatré," og
krakkarnir gengu ofan á ]>að og rifu af því
stjörnuna. Og tréð liorfði á öll börnin í
garðinum og óskaði þess af lieilum liug,
að það hefði mátt vera í ró og næði uppi
á hanabjálkaloftinu og visna þar og deyja
í myrkrinu úti í liorninu. Það Iiugsaði nú
um, hve vel því hafði liðið, þegar ]>að var
ungt í skóginum; ]>að mundi eftir jóla-
kvöldinu sæla og svo músunum, sem
höfðu hlustað á það svo ánægjulega, ]>cgar
það sagði þeim söguna af Humpty Dumpty.
„Nú er það liðið! Allt liðið!“ sagði aum-
ingja tréð. „Ég vildi bara, að ég hefði ver-
ið ánægt á meðan mér gat liðið vel, I,a
hefði líklega aldrei farið svona.“
Og svo kom vinnufólkið og hraut treö
í smástykki, henti þeim öllum saman 1
hrúgu og kveikti í ]>eim, og aumingja jóla-
tréð varð að ösku.
Illllllllflllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllil
ELDING
*
egar við sjáum eldingu leiftra,
er okkur óliætt að treysta því,
að hún er farin framhjá okkur.
Þegar við heyrum þrumurnar
drynja, getum við verið viss um,
að engin hætta er á ferðum. Hraði
eldingarinnar er um það bil 30
þúsund sinnum meiri en hraði
byssukúlu, og sá, sem er lostinn
slíku heljarleiftri, þarf vart að hafa
áhyggjur af nokkru framar. Eld-
ingar verða fleiri mönnum að bana
í Bandaríkjunum en nokkurt ann-
að náttúrufyrirbæri; árlega farast
400 manns af völdum þeirra og
1000 verða fyrir meiðslum. Eigna-
tjón er gífurlegt. í Bandaríkjunum
einum nemur það 37 milljónum
dollara á ári, og eru þá ekki með-
taldir rúmlega 7000 skógareldar,
sem eiga beinlínis rót sína að rekja
til eldinga. Saga eldinganna er saga
um sigur vísindanna. Og eins og
margir vita, hófst sú saga með
Benjamín Franklín og flugdrekan-
um, sem leiddi til þess, að hann
fann upp eldingavarann. Þessi ein-
faldi útbúnaður, sem í grundvall'
aratriðum er óbreyttur frá því a
dögum Franklins, verður að telj'
ast ein af hinurn miklu uppfin11'
ingum.
Klarinettleikarinn og hljómsveitarstjór-
inn Benny Goodinan er frægastur allra
jazzleikara í liópi hvítra manna. Hann er
Bandaríkjamaöur af rússneskurn Gyðinga-
ættuin, og var aðeins tíu ára gamall þegar
BENNY GOODMAN
liann hvrjaði að læra á klarinettið. Ifann
er nú 55 ára að aldri. Það má segja að
varla líður svo klukkustund að ekki sé
leikin hljómplata, sem hann hefur leikið á,
einlivers staðar í lieiminum.
306