Æskan - 01.11.1963, Qupperneq 48

IMOTTAGKEIN UM ISTANB
Á annan tug ára hefur Bjarni Sveinsson staðið í því að leiðbeina iöndum sínum á sviði líkams-
ræktar og þjálfunar og hefur hann þýtt og gefið út bækur um þetta efni. Bjarni hefur sent Æsk-
unni margar greinar um áhugamál sitt. Þetta er tómstundastarf hjá Bjarna og hefur hann haft
áhuga fyrir þessum málum síðan hann var unglingur. Bjarni gaf okkur leyfi til að birta kafla úr
grein um íþróttir á íslandi, sem hann var heðinn að skrifa fyrir bandarískt íþróttablað. Bjarni
sagði okkur, að þetta tímarit væri gefið út á átta tungumálum og yfir milljón eintökum. Þessi
grein um Island mun verða lesin í 90 löndum um allan heim, — þetta tímarit er svona útbreitt.
Þetta er ánægjuefni, því að margir útlendingar vita svo lítið um Iandið okkar.
Tslendingar eru frá fornu fari iþrótta-
þjóð. í fornöld ])ótti það jafn sjálfsagt
að iðka íþróttir, tafl og skáldskap eins og
dagleg störf. Márgir hinna fornu íslend-
inga náðu undraverðum árangri í sundi,
skíðaferðum og knattleikjum að ógleymdu
FANGI. Fang er mjög gömul glímutegund,
sem á sínum tima minnti á vissa tegund
úr grísk-rómverskri glímu. Upp úr fang-
inu myndaðist svo þjóðariþrótt íslendinga
GLÍMAN. í aldaraðir hefur íslenzka glím-
an verið þjóðaríþrótt íslendinga á manna-
mótum og þjóðfundum.
Um og eftir 1900 hefja íslendingar að
iðka ailflestar tegundir alþjóðlegra íþrótta,
þeir sendu flokk glímumanna á Óiympíu-
leikana í London 1912. íslendingar hafa á
undanförnum árum getið sér góðan orðs-
tír, til dæmis í frjálsum íþróttum. Nægir að
nefna Evrópumeistara i kúluvarpi og lang-
stökki og svo hafa þeir náð prýðisárangri
í spretthlaupum, hástökki og stangar-
stökki. í sundi hafa Islendingar tekið þátt
í alþjóðlegum íþróttamótum og Ólympiu-
leikjum, sömuleiðis skíðaíþróttamótum. í
knattspyrnu hafa íslendingar unnið marga
sigra í millilandakeppnum, t. d. Svia og
Bandaríkjamenn — Svía 1951 og Banda-
— Jæja, Þá erum við búin
með pakkana. — Eigum við þá
að snúa okkur að því að skreyta
jólatréð?
ríkjamenn 1955. Að sjálfsögðu iðka íslend-
ingar margar tegundir iþrótta!
Islendingar eru að eðlisfari stórvaxnir
og kröftugir og hafa i mörg hundruð ár
dáð kraft og karlmennsku. Allt, sem fjall-
ar um upphyggingu líkamans og l'egrun,
fellur því yfirleitt í góðan jarðveg hjá
þeim.
Margir ungir íslendingar hafa liin siðari
ár þjálfað sig með lóðum og lyftitækjum
og ýmiss konar æfingum, sem miða að því
að gera líkamann sterkan, fagran og þolinn.
Svo heldur greinin áfram um það hvern-
ig menn æfðu sig til forna. Sem dæmi má
nefna eftirfarandi: Ef maður byrjar á þvi
að æfa sig í að lyfta tryppi — folaldi, 6
mánaða gömlu, sem vegur 90 kg, upp frá
jörðu í fang sér daglega, getur manni
smátt og smátt aukizt þrek og þróttur til
að lyfta hestinum fullvöxnum. Slikar og
þvilíkar æfingar liafa verið stundaðar
öldum saman á íslandi, ásamt þvi, að lyfta
björgum, sem vegið hafa um 200 kg (shr.
Grettistak).
Hérna er lítil saga, er bóndi, sem nú er
orðinn 80 ára gamall, sagði mér: Stein
einn mikinn og hnöttóttan, cr vó 180 kg,
notuðu menn til að reyna afl sitt á með því
að lyfta honum upp á jarðfast bjarg -— 160
sm. hátt (nærri mannhæð), en þetta gerðu
aðeins sterkir menn. Steinninn var svo
hnöttóttur, að erfitt var að ná á lionum
taki til lyftinga. Átök sem ])essi voru dag-
legir viðburðir víða um land, t. d. í ver-
stöðvum, þar sem ungir menn söfnuðust
saman og höfðu slíkt sér til dægrastytting-
ar og leikja. Það var mjög ahnennt, t. d. i
fjárréttum á haustin, að vcga úrvals hrúta
í örmum sér. Hrútarnir vógu um 130 kg'
Þegar við vorum að skrifa þetta niður
eftir Bjarna, lrafði hann við orð, að þessir
menn liefðu ekki etið vínarbrauð cða snúða
og drukkið kóka-kóla. Nei, þeir drukku
mjólk, rjóma og lýsi og borðuðu lirossa-
kjöt og höfðu bræðing út á fiskinn. Síga-
rettur reyktu þeir eltki, þvi þær voru Þa
ekki til — þær áttu aldrei að flyljast til
landsins. Við hefðum aldrei átt að leyf®
innflutning á þeim. Þá hefðum við orðið
frægir og slegið heimsmet — alið upp
hrausta og lieilbrigða þjóð. Sannleikurinu
er nefnilega sá, að tóbak og vín haldast J
hendur. Bezt er að vera svo viljasterkur
að smakka aldrei tóbak né áfengi. Þá verð-
ur maður langlífur og hamingjusamur.
Þessu næst kom sagan um hina lieiins'
frægu ])ýzk-bandarísku leikkonu Marlene
Dietricli, sem kom til íslands á stríðsár-
unum. Hún sagði eftirfarandi við íslenzku
blaðamennina: „Eins og þið vitið kem ég
frá Grænlandi hingað til íslands. Mig
langar til að breyta nafninu á landinu
ykkar, ég vil kalla ísland Grænland
Grænland Ísland.“ Til skýringar sagð*
Marlene: „Grænland er allt þakið ís
snjó, en hér á íslandi eru grænar grundiÞ
enginn snjór og enginn ís.“
Bjarni leggur áherzlu á það í greininnb
að við íslendingar erum afkomeiidur
fornra víkinga, sem voru orðlagðir fyrir
lirej'sti og karlmennsku, og svo endal
hann greinina með þessum orðum:
„Á íslandi i dag er nútíma þjóðfélafc
um landið er ágætis vegakerfi, og þar erU
nýtizku bílar, rafmagn, hitaveita í borg oí>
bæ, t. d. er liöfuðborgin okkar, Reykjavíki
hiluð upp með heitum jarðvarma -— reylr'
laus borg. íbúatala á íslandi (á öllu land'
inu) er nálægt 200.000 og í Reykjavík uiu
75.000. Afkoma fólks er mjög góð, eng111
fátækrahverfi. Við íslendingar horfun1
björtum augum á framtíðina. Hér á ísland1
eru afkomumöguleikar mjög góðir og b1'1
er gott að lifa — ævintýri líkast."
Þetta eru glefsur úr greininni ballS
Bjarna. Við verðum að rísa undir þe1111
orðrómi, sem liafður er eftir brezkum sagn
fræðingi: „Skandinavía er úrval mann
kyrisins, en ísland er úrval Skandinaviu-
328