Æskan - 01.10.1968, Blaðsíða 10

Síðasta kveðja þeirra Emils og
Þorkels, áður en lagt var af stað.
Emil og Þorkell ásamt skyld-
fólki á Reykjavíkurflugvelli.
Til sögustaða
á þotuöld
iginlega byrjaði ævintýrið i fyrravetur. Þegar Æsk-
an barst dkkur i hendur og innihélt meðal annars
spurningasamkeppni blaðsins og Flugfélags íslands,
varð uppi fótur og fit á heimilinu. Tvcir bræðranna ákváðu
jægar að taka þátt í keppninni og var nú hafizt handa við
svörin. Sum voru auðveld og iágu ljóst fyrir, en að öðrum
varð að leita. Bræðurnir vissu að margir aðrir unglingar
glímdu við sama verkefni um jætta leyti. Það var því
kannski meira af áhuga fyrir að taka ])átt i drengilegri
keppni og glöðum leik, og um leið að rifja upp ýmis atriði
úr almennum fréttum, sögu og landafræði, heldur en að
þeir gerðu sér von um að hreppa glæsilegu verðlaunin, sem
heitið var: Fyrstu verðlaun voru fjögurra daga ferð til
Noregs með binni glæsilegu ])otu Flugfélags Islands, Gull-
faxa. En bréfin voru send og kannski ieyndist i I)Ugskoti
bræðranna á Kiðafelli örlítill vonarneisti um að annarhvor
þeirra yrði hinn heppni.
Lífið hélt áfram sinn gang og veturinn leið. Það voraði
og grænu grösin skutu kolli upp úr grassverðinum. Það
leið að sauðburði. Litlu lömbin fæddust og gengu i fyrstu
á óstyrkum fótum, en fóru brátt að hoppa og skoppa og
leika sér og voru mikið yndi barnanna á bænum. Það var
i mörgu að snúast i sambandi við sauðburðinn, en síðan
tóku Við önnur störf. Þegar vorannirnar voru í algleym-
ingi og verðiaunasamkeppni FUugfélagsins og Æskunnar
næstum gleymd, hringir síminn einn góðan veðurdag. Það
var spurt eftir Hjalta bónda og í símanum var Sveinn
Sæmundsson, blaðafulltrúi Fiugfélags íslands. Hann til-
kynnti Hjalta að piltur á bænum liefði orðið hlutskarpast-
ur i verðlaunasamkeppni Æskunnar og F'lugfélagsins. Pilt-
urinn l)éti Þorkell Hjaltason. Sveinn spurði hvort Þorkell
væri reiðubúinn að takast ferðina á liendur. Hjalti iiélt að
siikt tækifæri myndi pilturinn ckki iáta ganga sér úr greip-
um. Sveinn sagðist myndi láta þau foreldra Þorkels vita
nánar um ferðaiagið að stuttum tíma liðnum. Samtalinu
siitið.
Þarna hófst annar kafli ævintýrisins. Af yfir ])úsund
ráðningum, sem Æskunni bárust i þessari samkeppni, voru
816 réttar. Síðan var dregið úr þessum 816 ráðningum, og
það var stór bunki.
En nú vikur sögunni að Kiðafelli. Hjalti kallaði á börnin
og sagði þeim fréttirnar. Þorkell ætlaði varla að trúa sín-
um eigin eyrum: að hann hefði hlotið hnossið! Eidri bróð-
ir hans, sem einnig hafði sent rétta ráðningu, óskaði bróð-
ur sínum til hamingju með heppnina. Og svo hófst undir-
búningurinn. Þau fengu fljótlega að vita, að lagt yrði upp i
ferðina til Noregs þriðjudaginn 9. júli. Allt var klappað og
klárt og um hádegi var heimilisfólkið á Kiðafelli saman
komið til að kveðja ferðalanginn þegar hann héldi úr hlaði.
Hjalti ákvað að fylgja syni sínum sjálfur á flugvöllinn.
Eftir að hafa kvatt mömmu sína, systkini og annað heim-
ilisfólk, klifraði Þorkell upp í Landroverinn og síðan var
ekið af stað til Reykjavikur. Þetta var sólbjartur dagur og
fagur, og Þorkeli fannst að nú væri hann að fara í l'yrsta
sinn þessa leið, sem hann hafði þó ekið með foreldrum
sínum svo ótal ótal sinnum áður. Ferðahugurinn sagði til
sín og hann hafði ekki borðað mikið áður en lagt var af
stað. Ekki fann hann til svengdar og pabbi hans sagði, að
sennilega fengju ]>eir eitthvað gott að borða eftir að komið
væri um borð í Gullfaxa.
Þeir óku rakleitt til afgreiðslubyggingar Flugfélags ís-
iands á Iteykjavikurflugvclli. Þar bitti Þorkell ferðafélaga
sina, þá Grím Engilberts, ritstjóra Æskunnar, Emil Þor-
steinsson frá Hornafirði, sem bafði unnið ritgerðarsam-
keppni á vegum Flugfélags íslands og barnablaðsins Vors-
ins, og Svein Sæmundsson, blaðafulltrúa. Það kom í Ijós
Emil og Þorkell borða gómsætan
mat um borð í Gullfaxa.
Æskan var skemmtilegt
lestrarefni í 11 km hæð.
386