Æskan - 01.11.1968, Blaðsíða 16

Jólaævintýri.
Langt í burtu í höllinni, þar sem
allir draumar rætast, bjó einu
sinni konungur sem hét Glaður. Eins
og nafnið hans gefur til kynna var
hann alltaf í góðu skapi og hamingju-
samur. Á hverjum morgni vaknaði
hann brosandi og glaður.
En dag einn, já, það var einmitt á
sjálfri Þorláksmessu, vaknaði Glaður
konungur óvenjulega seint. Hann
var eitthvað svo undarlegur og bros-
laus með hrukkur á enni. Þjónarnir
og allt hirðfólkið sá undir eins hvað
var á seyði.
Konungurinn hefur misst draum-
inn sinn, hvíslaði það hvert að öðru.
„Hvaða gleði getur maður átt þó mað-
ur búi í glæsilegri höll, ef maður á
engan draum!“ hrópaði konungurinn.
Það varð eitthvað að gera, og það
í hasti. Umurinn af smákökum og alls
konar jólakökum fyllti alla króka og
kima í höllinni og á öllum heimilum
í borginni, og börnin í nágrenninu
voru byrjuð að syngja með sínum
skæru röddum, því að jólin eru tími
gleðinnar og friðarins. Konungurinn
bað hestasveinana að beizla hvítu
gæðingana sína og spenna þá fyrir
töfrasleðann sinn, því nú lá mikið
við. Svo lagði hann af stað.
Fyrst ætlaði konungurinn að hitta
gamla konu, sem talin var vitrasti
þegninn í öllu ríki hans. Gamla vitra
konan bjó í turninum á hæsta húsinu
í öllu konungsríkinu. Gamla konan
var orðin svo gömul og hrum að í
mörg ár hafði hún ekkert farið, og
hún gat alls ekki gengið niður stigana
til að hitta konunginn, svo hún opn-
aði gluggann í turninum, þegár henni
voru færð þau tíðindi, að konungur-
inn væri kominn til að finna hana.
Þegar konungurinn sá, að gamla
konan ætlaði að tala við hann frá
glugganum sínum, hrópaði hann:
„Veizt þú um drauminn minn?“
Gamla konan leit íhugandi niður
til hans. „Hvers konar draum hefur
þú misst?“ spurði hún. „Er það einn
af þessum draumum, sem skapa hin
fegurstu ævintýri? Eða þeirra, sem
benda til einhvers, sem getur skeð í
framtíðinni, eða eitthvað, sem felst i
bylgjum hafsins?"
Við hverja spurningu hristi Glað-
ur konungur höfuðið.
„Draumurinn var ekki þannig,“
sagði hann hryggur.
Að lokum gafst vitra, gamla konan
upp og sagði við konunginn: „Þú
ættir að reyna að hitta konunginn af
Matamos."
Glaður konungur steig nú upp í
töfrasleðann sinn. Leiðin lá yfir
fjöll og dali að ríki konungsins aí
Matamos. Borgarhliðin stóðu opin
upp á gátt, því að frétt hafi borizt
um ferð konungsins, og að hann væri
á hraðri ferð.
Þegar Glaður konungur kom að
höllinni stóð konungurinn af Mata-
mos í hallardyrunum og bauð Glað
konungi að ganga í höllina og vera
velkominn.
Glaður konungur heilsaði og bar
svo strax upp spurningu sína: „Hef-
ur þú séð drauminn minn?“
Konungurinn af Matamos horfði á
hann og hugsaði sig um andartak.
„Hvers konar draumur var þelta, sem