Æskan - 01.11.1968, Blaðsíða 68

Lagt á borð fyrir mömmu
Svar til Bínu: Diskastaflinn
stendur tilbúinn, glösin eru
pússuð og linifapörin fægð. En
livernig á nú að koma ])essu
öllu fyrir á borðinu? -— Nú ætl-
um við til dæmis að borða.
Hvað er ])á auðveldast fyrir
gestinn að taka fyrst? Auðvit-
að þaö, _ sem liggur yzt. Og
þannig er ]>að einmitt. Það, sem
fyrst á að taka, liggur yzt, eða
fjærst diskinum. Ef súpan cr
fyrsti rétturinn, á súpuskeiðin
að vera lengst til hægri. Ef snitt-
ur eða einhverjir forréttir eru,
skal ieggja iítinn hníf lengst til
hægri og lítinn gaffal iengst til
vinstri. Ef við eigum ekki til
svona lítil hnifapör, má borða
forréttinn — ef ekki er um að
ræða þvi fínni veizlu — með
hnífapörum ])eim, sem borða n
aðalréttinn með. I>á þarf nð
leggja servíettu undir forréttar-
diskinn, svo að hver gestur geti
þerrað af sér með henni.
Ef halda á mjög fína matar-
veizlu, eiga hnífapörin að iiggja
sem hér segir: Yzt til hægri cr
skeið i súpuna, síðan hnífur og
'gaffall í fiskréttinn, síðan hníf-
ur og gaffall i aðalréttinn og
svo ef til vill iítill hnífur og
gaffall í til dæmis heitan osta-
rétt í lokin. Við getum þannig
alltaf tekið hnífapörin, sem yzt
eru hverju sinni, það cr að
segja inn að diskinum hvorum
megin, nema síðast, því að
ábætisskeiðin eða áhætishnífur
og gaffall eiga alltaf að vera
fyrir ofan diskinn, milli disks-
ins og glasanna.
Þetta er þvi auðveit að muna
l>æði fyrir gestinn og J)úsráð-
anda. Ef diskarnir eru mynztr-
aðir, skulu mynztrin snúa eins.
Ef taia gestanna er oddatala,
má hafa tvo fyrir öðrum borðs-
endanum. Skreytingunni skal
komið fyrir á borðinu áður en
l)orðl)únaðurinn kemur á borð-
ið, ])á er engu ýtt til eða rugl-
að. Og athugið svo, að hnífa-
pörin eiga ekki að koma inn
undir diskhrúnina.
Það má kannski segja, að
maturinn sé jafngóður, þótt
ekki sé verið með svona „sere-
moniur", en þið munuð komast
að raun um, að stemningin
verður allt önnur yfir fallega
skreyttu borði, heldur en l)orði,
sem engin alúð hofur Verið
lögð við.
Svar til Markúsar: Skiða-
íþróttin hcfur iöngum verið
vinsæl. Síðustu vetrarólympíu-
leikar fóru fram í Grenoble i
Frakkiandi á síðastliðnum vetri.
Þessi fagra iþrótt mun vera
upprunnin í Noregi, því að þar
hafa fundizt minjar um skíði,
sem taldar eru vera nokkur þús-
und ára gamlar. Þessi skíði eru
að sjálfsögðu mjög frábrugðin
þeim, sem við notum í dag, og
eru líkari fjölum, er menn hafa
fest á fætur sér. Eklci er ólík-
legt, að fornir veiðimenn þafi
notað skíði í veiðiferðum sín-
um á snævi þöktum auðnum
nyrzt i Noregi, því að ]>au hafa
gert þeim kleift að komast
l)ljóðiaust að bráð sinni.
Sennilega hefur ekkert ýtt
eins mikið undir áhuga almenn-
ings víða um heim fyrir skíð-
um og hin fræga ferð Norð-
mannsins Friþjófs Nansens og
félaga hans yfir þveran Græn-
landsjökul árið 1888. Um það
leyti var skiðaiþróttin þá þegar
496