Æskan - 01.11.1968, Blaðsíða 70

Engilbert Humperdinck.
Svar til Mundu: Hann lieitir réttu nafni Arnold George Dorsey.
Hann er fæddur í Madras á Indlandi 2. maí 1936 og var níundi í
röðinni af 10 systkinum. Faðir hans var verkfræðingur, sem hafði
farið til Indlands, og þar hjó fjölskyldan þar til Arnold var 11 ára,
en j)á var haldið til Englands og setzt að i Leicester. Hann var
lærlingur í verksmiðju þegar liann fór að syngja, en því var ekki
vel tekið. A veggnum heima hjá honum hangir ávisun, sem hann
fékk fyrir fyrstu plötuna sína. Hún var upp á 50 krónur. Það
gekk ekki miklu hetur með plöturnar, sem á eftir ltomu, þótt
hann reyndi fyrir sér lijá mörgum hljómplötufyrirtækjum. En
Iiann hafði tónlistina í hlóðinu og lagði ekki árar í bát, því að
hann var þess fullviss, að hann hefði næga hæfileika, og væri
betri en margir þeir, sem lilutu viðurkenningu. Þannig liðu árin
og urðu þau 11 án þess að hann yrði frægur og vinir hans ráð-
lögðu honum eindregið að hætta. Þá hitti hann Gordon Mills, for-
stjóra. Hann iét Ai-nold taka upp nafnið Engilbert Humperdinck
og gaf honum nýjan lífsþrótt og sjálfstraust, en það hafði hann
alveg vantað áður. Hafði hann þá ekki unnið í heilt ár vegna
hællulegra berkla. Fyrsta lagið hans, sem kom úl undir stjórn
Gordons Mills, var „The Last Waltz“ og sló þetta iag strax í gegn.
Nú er þessi svarthærði 32 ára gamli maður með flauelsbláu aug-
un einn hinna miklu í plötuheiminum. Piötur hans hafa nú selzt
í 21 milljón eintalta. Framinn hefur ekki stigið honum til höf-
uðs. Lengi vel bjó hann i gömlu ibúðinni sinni í Hammersmith,
en hefur nú keypt sér hús. Hann á einnig Jagúar-bifreið. Það
finnst honum dásamlegt, þvi hann varð oft að ýta hílnum, sem
hann átti áður, i gang. „Peningar eru undarlegir,“ segir hann.
„Þegar þú liefur þá ekki, hugsar þú um allt sem þú gætir keypt
þér, ef þú ættir þá. Þegar þú átt þá, gerirðu ekki við þá það, sem
þú ætlaðir að gera við þá.“
Ríkisstyrkur
til blaða.
Svar til Sveins: Ekki liefur
rikisstjórn íslands séð ennþá
neina ástæðu til að styrkja
önnur blöð hér á landi en dag-
blöðin í Reykjavík, sem gefin
eru út af pólitískum flokkum
og l)jóna þar með hagsmunum
þeirra. Barnablaðið Æskan hef-
ur aldrei notið neinna ríkis-
styrkja og verður því að treysta
á vinsældir sínar meðal æsku
landsins. Æskan í landinu hef-
ur ekki lieldur hrugðizt hlað-
inu, þar sem það er nú prentað
i 16 000 eintökum og þar með
lesið af um það bil 75 þúsund-
um.
Ríkisstyrkur til dagblaðanna
mun aðallega vera fólginn í
þvi, að rikisstofnanir greiða nú
föst áskriftargjöld af 300 ein-
tökum hvers dagblaðs, sem áð-
ur voru gefin, og Ilíkisútvarpið
greiðir nú daglega hverju blaði
1000 krónur fyrir birtingu á
dagskrá liljóðvarps og sjón-
varps. Alls ncma þessar tekjur
hjá liverju blaði um 60 þúsund-
um króna á mánuði. Þá greiðir
Ríkisútvarpið erlenda frétta-
þjónustu daghlaðanna við
norsku fréttastofuna NTB.Enn-
fremur er nú farið að greiða
daghlöðunum fyrir allar frétta-
tilkynningar, sem áður birtust
í þeim sem fréttir.
498