Æskan - 01.01.1972, Qupperneq 16

BARBARA EDEN, CLAUS WILCKE, OMAR SHARIF, FRITZ WEPPER,
f. 23. apríl 1935 i Banda- f. 12 ágúst 1939 í Bremen, f. 10. apríl 1932 í Kairó, f. 17. ágúst 1941 í MDnchen,
ríkjunum. Þýzkalandi. Egyptalandi. Þýzkalandi.
voru þrir krossar gerðir með rauðu bleki, tveir á norður-
hluta eyjarinnar en einn á henni sunnanverðri. Við kross-
ana var skrifað með fíngerðri rithendi, einnig með rauðu
bleki: ,,Hér liggur ógrynni gulls." Aftan á kortið var rituð
þessi vísbending:
,,Hátt tré, Sjónarhóls-öxl í stefnuna NNA. —
Beinagrindarey í ASA. — Tíu fet. — Ómótaði
málmurinn i nyrðra jarðhúsinu tíu faðma sunn-
an við svarta klettinn.
J. Flint."
Þannig hljóðaði skýringin á uppdraettinum, og þótt hún
vasri mér næstum óskiljanleg, virtust dómarinn og læknirinn
hafa hinn mesta áhuga á þessu máli.
„Þekkir þú nokkuð til þessa Flints skipstjóra, dómari?"
spurði læknirinn.
,,Já, hann var alræmdur sjóræningi fyrir tæpum 40 árum,
en líklega er hann dauður nú,“ svaraði Trelawney. „Jæja,
læknir, nú skulum við láta hendur standa fram úr ermum
og útvega okkur skip; þú verður skipslæknir og Jim káetu-
þjónn. Það verður ekki erfiðleikum bundið að finna þessa
eyju, þegar við höfum svo gott kort í höndunum."
Næsta dag fóru þeir dómarinn og læknirinn til Bristol
til þess að leigja skip í leiðangurinn.
II. Langi Jón
Nokkur timi leið þangað til ég frétti af þeim félögum.
Livesey læknir þurfti að útvega annan lækni til að gegna
störfum hans meðan á ferðinni stæði, og varð hann að
fara alla leið til Lundúna til þess. Að lokum kom þó bréf
frá Trelawney dómara:
Á gamla veitingahúsinu „Akkerinu", Bristol
1. marz 1750.
Kæri vinur!
Nú hef ég keypt skip og búið það til fararinnar að öllu
leyti. Ég er viss um, að þú hefur aldrei séð fallegra skip
á floti. Það er skonnorta, tvö hundruð tonn, einstaklega
gangleg og auðveld í stýri. sem smábátur. Hún heitir
Hispaniola. Vinur minn, Brandly, útvegaði mér hana, og
reyndist hann mér hinn bezti hjálparmaður, einkum eftir
að hann vissi, að mikils fjár var að vænta með þessari
sjóferð. (Þegar hér var komið lestri bréfsins, datt mér í
hug, að við þrir höfðum orðið sammála um, að rétt væri
að þegja um tilgang fararinnar, en af bréfinu mátti ráða,
að þessu hafði dómarinn gleymt). Þá var næst að ráða
skipshöfnina. Ég hafði hugsað mér, að við yrðum nálægt
20 menn á skipinu, og fljótlega datt ég ofan á mann,
sem leysti vel og greiðlega úr þessu fyrir mig. Hann er
gamall sjómaður — almennt kallaður Langi Jón, eða þá
Jón silfri. Hann hefur misst annan fótinn, missti hann i
orustu fyrir föðurlandið fyrir löngu. Jæja, Jón silfri gerði
mér þann greiða að ráða alla hásetana á nokkrum dögum.
Að visu eru þeir sumir ekki með nein jómfrúar-andlit, en
vanir sjómenn munu þeir allir vera. — Jæja, þið tveir
komið svo hingað til Bristol eins fljótt og þið getið, svo
að förin geti hafizt sem fyrst.
Framhald.
14