Æskan - 01.01.1972, Side 65

Skrýtlur.
Litill drcnglinokki gckk úr
cinni íbúð i nðrn i stóru fjöl-
bvlisliúsi og lcitíiöi viðskiptn:
„Kg geng út nicð liunda,"
sagði linnn við iiklcgnn við-
skiptavin. „Ef ]>ú átt litinn
bund, geng ég með banti i slór-
;in bring fvrir finitn krónur.
Eða nteðalslóran bund fvrir ii
krónur. Og cf ]>ú átt stórau og
inikinn luind, skal ég fai'a mcð
liann fyrir finnntiu anra.“
„Af liverju tekurðu svona
iitið fyrir stóran luind'?" s]>urði
hústnóðirin.
„Ég geng ekki ineð stóra
luinda," sagði strákur, „ég rið
á ]>eim!“
„Læknirinn segir, að ég sé
Iireint og beint fæddur skiða-
stökksmaður," sagði sjúkling-
urinn himiniifandi, ]>ar sem
liann lá með annan fótinn i
gipsumbúðum. „Beinbrot mín
gróa alveg ótrúlcga fljótt!“
Frambjóðandinn iét ekki litið
yfir sér og var ekkert fciminn
við að segja kjósendum, itvers
vegna ]>eir vrðu umfram allt
að senda hann á ]>ing.
„Ég er liagsýnn bóndi,“ gort-
aði Itann í ræðu á framboðs-
fundi i sveitinni. „Ég kann að
plægja, slá, raka, mjólka kýr,
járna hesta, fóðra svín, luensni,
lcálfa — já, mér ]>ætti gaman,
ef einhvcr gæti nefnt mér eitt-
hvað í sambandi við búskap,
sem ég ekki get.“
I’að verður áhrifamikil ]>ögn,
— svo hevrist rödd aftast úr
salnum:
„Getur ]>ú verpt eggi‘?“
Undirformginn: Sjáið ]>ið til.
Fyrsta skylda ykkar er að
hlýða. Ef ég skipa ykkur að
stökkva út um glugga á fjórðu
hæð í húsi, þá verðið ]>ið að
gera ]>að, cn auðvitað hafið ]>ið
alltaf eftir á leyfi til ]>ess að
klaga mig fyrir kapteininum.
Hailorsnstadar Bœr.
Mikil nátturufegurð mætir auganu á Fljótsdalshéraði.
Á Hallormsstað fæddist einn af brautryðjendum skógræktar á íslandi, Guttormur
Pálsson. Hann nam skógrækt í Danmörku laust eftír aldamótin síðustu og varð síðan
skógarvörður hér og hefur sennilega um tima átt heima I þessum bæ. Nú mun Hallorms-
staðaskógur þekja um 650 hektara lands og vera þannig stærsti skógur á islandi.
GAMLAR MYNDIR
Undir gróðursælli hlíð í skjólsælum Eyjafirðlnum stendur hið forna höfðingjasetur
Munkaþverá. Staðarins er víða getið í fornum sögum. Hér átti Víga-Glúmur heima og
klaustur var hér frá 1155 fram til siðaskipta árið 1550.
Þessl bær mun nú löngu rifinn, en kirkjan, sem reist var árið 1844, stendur enn.
G. Sæm.
59