1. maí - Reykjavík - 01.05.1936, Blaðsíða 33

29
1. MAl
sem þessir menn skrifa“, hug'saði
Schirmer. Hann keypti „Hamburger
Tageblatt" og „Altonaer Nachricht-
en“, hvorttveggja stjórnarblöð, og
settist á bekk í trjágarðinum.
Það var sólskin og vorhlýja í lofti.
Til hliðar við hann á bekknum sátu
holdgrannir menn, í rifnum og van-
hirtum klæðum. Atvinnuleysingjar.
Schirmer tók „Altonaer Nachricht-
en“ og las fregn frá Niirnberg:
„í gapastokknum.
Enn þá eru til svonefndar þýzkar
konur og ungar stúlkur, sem eru fús-
ar til fylgilags við Gyðinga. Fræðsl-
an ein ætlar ekki að nægja til þess
að betra þessar kvensur, sem hafa
svikið kynstofn sinn. Vér verðum því
að grípa til síðustu úrræða: Kven-
fólk, sem leggur lag sitt við Gyðinga,
verður því framvegis sett í gapa-
stokkinn, leitt fram fyrir almennings-
sjónir á prenti. Ef þessar kvensniftir
geta ekki fyllst eðlilegum viðbjóði
við Gyðingum, sem hverri þýzkri
konu ætti að vera í blóð borin, þá
skal óttinn við opinbera svívirðingu
halda þeim frá að blanda blóði við
menn af erlendum kynstofni. ■— •— ■—
1 X-götu nr. 31, II., hefir Gyðing-
urinn Ernst M„ eigandi verzlunar-
hússins W. & Co„ gert sér íburðar-
mikið piparsveinshreiður. Þessi Gyð-
ingur sést oft með þýzkum stúlkum.
Ein af þessum kvensum, sem hefir
svikið kynstofn sinn, og enn í dag
lætur sér sæma að vera vinkona Gyð-
ings, er Inga M. í R-götu 144, II. Hún
er svo óskammíeilin, að láta Gyðing-
inn leiða sig á almannafæri. •— •— •—
Gyðingurinn Emil H. hefir í þrjú
ár verið í þingum við Mörtu M. Frök-
en M. hefir farið í langferðir með
þessum Gyðingi.
Bertha M„ Karlsgötu, 19 ára að
aldri, hefir mök við Gyðinginn R.
Þar sem henni nægir ekki einn Gyð-
ingur, hefir hún fengið sér nýjan vin,
Gyðinginn G. Að næturlagi sést hún
oft standa í skuggaskotum milli húsa
og annarhvor Gyðingurinn hjá henni.
Iiún getur sjálf gert sér í hugarlund,
hvað hún og Gyðingurinn eiga í vænd-
um, ef komið verður að henni hér
eftir á þvílíkum stefnumótum. Von-
andi verður einhver hugrakkur Þjóð-
verji til þess að bregða upp fyrir
hórunni hennar eigin svívirðingu, og
láta um leið Gyðingnum í té nauð-
synlegar útskýringar.1)
Alveg utan við sig tók Schirmer
hitt blaðið, sem var stjórnarmálgagn
í Hamborg. Þar las hann um það, að
Gyðingur, Fritz Rosenfelder að nafni,
hefði tekið svo nærri sér órétt þann
og smánarlega meðferð, sem Gyðing-
ar yrðu fyrir í Þýzkalandi, að hann
réð sjálfum sér bana. Áður en liann
dó, hafði hann skrifað bréf til Naz-
istanna. í þessu bréfi sagði hann frá
því, að hann færði Jíf sitt sem fórn
fyrir kynstofn sinn, og hann bað
Nazistana að kvelja ekki framar sak-
lausa Gyðinga.
Um þetta skrifar blaðið:
„Gyðingurinn Fritz Rosenfelder er svo
hygginn að hengja sig.
Hafi Gyðingurinn Fritz Rosenfeld-
er haldið, að honum tækist með þessu
að breyta afstöðu Þjóðverja til Gyð-
inga-kynstofnsins, þá ber dauði hans
engan árangur. En yrst hann er nú
1) í blaðinu stóðu öll nöfn íullum stöfum.