Fróði - 01.09.1911, Blaðsíða 13

FRÓÐI.
9
“Sólin er heit í dag”, mælti prestur, og þurkaði hrukkótta
andlitið sitt með rauðum baðmullarklút, “og eftir skýjafarinu
að dæma, þá lítur út fyrir aö hann muni brátt hvessa. Hvernig
líður húsfrú Roussillon í dag?”
“Hún er sínuddandi eins og henni er títt, þegar hsnni líður
sem allra bezt”, svaraði Alice. “Af því varð ég að taka að
mér embætti hennar við ofninn og baka skorpusteikina. Mér
varð helzt til heitt í þeirri stöðu, svo ég hljóp út til þess, að
kæla mig í golunni. Ó! þér þurfið ekki að brosa eða að fá
vatn í munninn, prestur rninn, skorpusteikin er ekki gerð fyr-
ir tennurnar yðar!”
“Dóttir góð! ég vona, að ég sé enginn mathákur; það
eru ekki tvær stundir liðnar síðan ég borðaði kjöt — steikt-
an ungan íkorna, er René de Rossvihe sendi mér. Hann gleym-
ir aldrei gamla sálusorgaranum sínum”.
“Ó, ég gleymi yður ekki heldur, kæri faðir; ég hugsaði
stöðugt um yður í dag, er ég var að búa til skorpusteikina
og fylla hana út með kirsiberjum. Og vitið þér, hvað ég sagði
við sjálfa mig í hvert skifti, er ég tók út úr ofninum steikar-
lcöku, senr lögurinn svall út úr og Var svo undur ætileg?”
“Hvernig ætti ég að vita það, barn?”
“Jæ-ja; hugsun mín var á þessa leið: ekki einn einasti
biti af þessu góðgæti slcal koma inn fyrir van'r séra Berets”.
“Hvað vakti þessa hugsun hjá þér, barn?”
“Hún kom af því, að þér sögðuð, að þaö væri ljótt af mér,
að lesa skáldsögur og að þér sögðuð húsfrú Roussillon, að fela
þær fyrir mér. Eg hefi þolað ýms óþægindi fyrir það”.
“Svei, svei! lestu góðu bækurnar, er ég gaf þér, þær munu
brátt drepa fýsnina eftir flónslega sömdum skáldsögum”.
“Eg hefi reynt það”, sagði Alice, “revnt það af öllum
mætti, en það er árangurslaust. Bækurnar yðar eru leiðinlegar
og heimskulega þungar. Hvað varðar mig um hvað kjánalegir
dýrðlingar tóku sér fyrir hendur fyrir mörgum hundruðum ára á
hallæris og drepsótta tímum? Þessir dýrðlingar hljóta að hafa
verið fremur óálitlegir náungar, og rriér virðist allir þeir einnig