Muninn - 01.04.1958, Blaðsíða 4

Afmœliskveðja
Muninn þrítugur — eða jafn-gamáll
Menntaskólanum á Akureyri. Það er áreið
anlega engin hending, að svo er. Það var
vöxtur í gamla Gagnfræðaskólanum á Ak-
ureyri á árunum, er hann var að breytast í
menntaskóla undir ótrauðri og stórbrotinni
forystu Sigurðar Guðmundssonar. Muninn
var eitt tákn þeirrar grósku. Áður hafði að
vísu verið blað í skólanum, Skólapilturinn,
og margt þar eflaust vel sagt, en blaðið
bafði aldrei verið prentað, aðeins liand-
skrifað í einu eintaki og lesið úr því á skóla-
fundum. Nú átti að færast meira í fang, og
Muninn varð til.
Ég var ekki í skólanum á fyrstu árum
Munins, svo að mér er ferill hans ekki gerla
kunnur þann tíma. En síðan befir Muninn
haldið velli, misjafnlega vasklega þó. Starf-
semin hefir gengið í bylgjum, bnigið og ris-
ið sitt á 'hvað, ieins og löngum vill verða um
mannlega athafnasemi, ekki sízt hjá oss ís-
lendingum, sem eru jöfnu tökin erfiðari en
mörgum öðrum þjóðum. Ósjaldan hefir
það kveðið við hjá ritstjórum Munins, að
nemendur væru ekki nægilega áhugasamir
um þetta fósturbarn sitt og legðu því ekki
lið sem skyldi. Og satt er það, að stundum
hefði Muninn mátt vera betur úr garði ger.
En eigi að síður hefir hann rækt gagnlegt
hlutverk í skólalífinu. Nemendur hafa þar
birt eftir sig sögur og ljóð og greinar um
margvísleg efni. Ýmsir hafa séð hugsanir
sínar á prenti í fyrsta sinn á síðum Munins.
Er það áreiðanlega nokkur lífsreynsla.
Muninn hefir þannig orðið æfingarvöllur
fyrir suma þá, er síðar áttu eftir að hætta
sér út á víðara vang. Nægir þar að nefna
fyrsta ritstjóra blaðsins, Kar! ísfekl, sem nú
er meðal orðslyngustu þýðenda þjóðarinn-
ar.
Eitt Iield ég megi með sanni segja um
Munin, að hann hafi að jafnaði verið prúð-
mannlega ritaður, enda haldið utan við allt
stjórnmálaþref, sem við höfum meira en
nóg af annars staðar. En ekki myndi saka.
þótt meira væri af þróttmiklu æskufjöri á
blöðum Munins. Óska ég þess, að Muninn
megi í framtíðinni sameina þetta tvennt:
lífrænan þrótt og menningarlega háttu.
Frá fyrri árum minnist ég þess, að Sig-
urður skólameistari hafði stundum orð á
því, að margir blaðamenn og flestir af aðal-
ritstjórum landsins þá væru gamlir nem-
endur þessa skóla. Var slíkt hending eða
voru hér áhrif frá skólanum? Eða var það
aðeins norðlenzk framgirni, sem hér réð
mestu um? Því skal látið ósvarað. En stað-
reyndin var þessi. Og enn er það svo, að all-
margir af starfsmönnum blaðanna og sumir
ritstjóranna eru gamlir nemendur skólans.
Um það skal ekkert fullyrt, hvort Muninn
hafi átt nokkurn þátt í að beina þeim á
braut ritstarfa og blaðamennsku. En hér af
má þó ráða, að Muninn á að vera eitt af
tækjum skólans til að búa nemendur undir
þau verkefni, sem bíða þeirra í framtíðinni.
Á þessum tímamótum vil ég, fyrir hönd
Menntaskólans á Akureyri, þakka Munin
fyrir framlag hans í menningarviðleitni
skólans. Ég óska þess, að hann megi í fram-
tíðinni auðga skólalífið og efla þroska
þeirra, sem fórna honum starfi og kröftum,
svo að þeir verði færari til þess síðar um
ævi að vinna gagn landi og þjóð.
Þórarinn Bjömsson.
44 M U N I N N