Heimir - 01.07.1910, Blaðsíða 38

278
HEIMIR
Ennþá er hiö löngu spiða stríö viö Rússiand ekki bvrjaö;
máske kernur það ekki fyr en seinna, svo þeir eigi náöuga daga.
Margir af þessum foringjum hafa fengiö heiöursmerkin fyrirfram.
Fylkishöföinginn ber aö minsta kosti átta á brjóstinu, hann
hefir fyrir miklu aö vinna. Eftir útliti aö dæma eru nokkrir
heldur íölir—þar á meðal tveir tígulegir Svíar meö smjaöursleg
hirömannaaugu—þeir hafa rnáske fengiö sár fyrirfram?
Þeir þyrpast saman fyrir frarnan vagndyrnar. Svo það er
þá í raun og veru urn konu þetta friðsamlega stríö meö þrengs-
lum og troðningi, þessi iöandi hreyfing fram og aftur á höfðurn
og axlaboröum, eyrum og kjálkaskeggum, þessi einrórna hlátur
eftir skipun.
Máske er þaö prinsessa? Hamingjan, þá mundu þeir halda
sér í virðingarfullri fjarlægð; en hér þrengja þeir aö—þar til
dyrnar aftur fyllast af einkennisbúningurn og sveröaglamri
(í þetta sinn riddaraliösforingjar eingöngu), og lítill rnaöur mjög
gamall, ákaflega vingjarnlegur, ekkert nema vinalæti og aftur
vinalæti, kemur með fiokk af eldri og yngri íoringjum með sér.
Agi og hiröundirgefni—í litlum friöarher koinast engir í hærri
stööur nema hirðmenn—höfðu sett andlit hans í eins reglulegar
stellingar ogef þaöheföi veriögömul klukkuskífa. Aöeins höföu
veriö settir tveir kjálkatoppar á það, sem eins og dregnir af
tveimur leynistrengjurn á bak viö lyftust upp í bros ogsiguniður
aftur í alvöru.
Einhver hrópaöi: “Rúrn fvrir yfirherforingjann!”—og alt
í einu opnuöust breiö göng í gegnum tvo heilsandi helminga,
sem klofnuðu hver frá öörum.
Þá sást inn í miöjan hópinn; þar stóöu uokkrar konur og á
meöal þeirra var ein há, ung íljósleitum ferðafötum, meö hvítan
stráhatt og langa hvíta blæju, sem var slegiö lauslega yfir hann,
Hún haföi fullar hendur af blórnnm og fékk æ fieiri og fleiri.
Þær sem hjá henni stóöu réttu j)au til rnóöurinnar í vagndyrun-
um, sem lagöi þav. til hliöar. Nú gátu allir séö aö J:>ær voru
móöir og dóttir. Báöar jafn háar, dóttirin máske ofuriítiö hærri,
augun eins, stór og grá, en augnatillitiö mjög ólíkt j:>ó beggja