Heimir - 01.07.1910, Blaðsíða 45

HEIMIR 285
hræösla viö tómleika, sem olli óbærilegum sársauka. Ó, að þaö
væri alt búiöl
Farmiöarnir voru skoöaöir Og dyrunum lokaS, hún kom
aftur í Ijós í glugganum, sem var opinn. Hún hélt á blómunum
í annari hendi og vasaklútnum í hinni; hún grét. Brjóst hennar
og heröar fyltu gluggann eins og umgerö, höfuöiö meö hvíta hatt-
inn og blæjuna kom út úr honum. Hvers vegna mála menn
ekki þesskonar?
Reglurnar bönnuöu aö nokkur færöi sig nær, á meSan yfir-
foringinn, íylkisforinginn og kvenfólkiö stóö umhverfis; allir stóöu
kyrrir þar sem þeir voru kornnir. Þar sem þeir, er nsestir voru
töluöu ekki þögöu allir. Þa8 sást aö hún grét, sást aö brjóst
hennar hreyföist. tiún sá aöra í þoku, og alt saman varð að
kvöl. Gat þaö alt saman veriö einlægt? Gráturinn hætti strax
aftur. Einhver fyrir neöan, meö viökvæmu hjarta, sem einnig
þekti sársauka, spuröi hana, hvort þær næöu heim í dag, og því
játaöi hún meö ákafa. Þá mundi hún eftir móöur sinni og rýmdi
til fyrir henni en hún vildi ekki koma að glugganum. Það var
jahivel eitthvaö í augum móöurinnar, sem í svipinn olli sársauka
eða hræöslu,—hún gleyn/di því, því eimpípublásturinn skildi
lestina frá föruneytinu; hópurinn færöi sig eitt et5a tvö spor til
baka. Kveðjurnar voru endurteknar, auknar, hún veifaöi vasa-
klútnum sínum, ylurinn kom aftur í augu hennar, nú sleptu þeir
sér líka, hún dró þá ril sín og þeir hana, þeir gengu á eftir, því
nú voru sveitarforingjarnir, allir hinir ungu orönir fremstir. Nú
brutust aörar tilfinningar út á nýjan hátt. Þeir kvöddu, hrópuöu,
kvöddu aftur og hlupu á eftir lestinni. Glamrið í sveröum og
sporum, litirnir, handahreyfingarnar og fótaskellirnir örfuöu
hana. Hún beygði sig út um gluggann og veifaði til þeirra, en
hraðinn var of mikill, nokkur gálítil tilfinningaskáld hlupu þó
með, hinir stóðu kyrrir—stóöu eftir í reykjarsvælunni. Vasa-
klúturinn hennar sást ennþá eins og hvít dúfa í dökku skýi.
Þegar hún færði sig frá glugganum þurfti hún hjálpar ein-
hvers, en mundi eftir augum móöur sinnar; voru þau enn-
þá eins? Já.
Svo lét hún sem hún væri ekki í geðshræringu. Hún tók