Heimir - 01.07.1910, Blaðsíða 43

HEIMIR
283
sem hún festi á brjóst riddara síns sem merki um aö hann væri
tekinn í riddara tölu. Eitt augnatillit, eitt orö fr.i henni, einn
dans meö henni var boröinn. Þai n f inst þeir bera af öörum,
þeir höföu eitthvaö hærra og fegurra viö sig þá.
Hversu margir reyndu ekki að mála hana eftir minni; hún
vildi sem sé ekki láta taka mynd af sér. Þaö varð almenn
skemtun aö draga hliömyndir af henni; sumir uröu mjög fimir í
því. Með svipuskaftiö í snjónum, með eldspítu og hálfbrunninn
vindil, meö skauta á ísnuin.
Yfirleitt var þaö riddaraliðinu ti! heiöurs aö svona mikiö var
haldiö af henni. Móöurmágur hennar hélt auövitaö, að þaö
væri sér aö þakka; en sannleikurinn var, aðauglýsing hans heföi
eyöilagt alt fyrir hverri annari sem veriö heföi. Hún þoldi aug-
lýsinguna, Nú var hann oröinn út undan, hann skildi ekki sjálf-
ur í hvers vegna þaö var. Hann, sem haföi komiö þessu stefnu-
móti í framkvæmd stóö þar og sárlangaöi til aö sér væri veitt
eftirtekt; en gat ekki vakiö eftirtekt á sér. Alt sem fram fór
var eins og einu lofti fyrir ofan hann.
Konan hans skemti sér að öllu saman. F)mst í staö haföi
hún verið hrædd, þegar þessi undarlega systirdóttir hennar kom
á heimili hennar. Hinar íburöamiklu og daöurslegu sýningar-
útgöngur meö henni komust samt sem áöur á stig, sem hatin haföi
aldrei grunaö. Lestin varö altat béttari og stærri; eftir nærveru
konungsins líktist þaö um stund mest umsátri. Flýtirinn óx
meö tölunni. Fylkisforinginn hljóp meö eins og sprunginn
hestur. Hann geröi sér upp kæti og var óvenju fjörugur; en í
raun og veru dróst hann aftur úr, varö ofaukið, jáblátt áfram til
fyrirstöðu. Frúin hló aö honum. Hann, sent þegar hann var
erlendis, haföi stungiö giftingarhringnum sínum í vasann og var
hvenær sein vera vildi tilbúinn aö gera hiö sama—honum var nú
stnngiö í vasann eins og tómu vindlaveski.
Nú var hringt í annaö sinn, hópurinn komst í hreyfingu,
sveröin og sporarnir skröltu, hendur lyftust og kveöjur heyröust.
Hún kvaddi og kvaddi hvaö eftir annaö, orðin féllu fljótt,
bros og hneigingar voru gefin, meö fjörugum yndisleik, í
kviku samræ.ni; hún var á efsta tindi. Stórköflótti ferðakjóll-