Iðunn - 01.01.1886, Page 107

Eyðing Jerúsalomsborgar. 101
jr þeirra með slíkri ósvinnu, þd, var það samt ó-
ugsanlegt, að vinátta og fóstbræðralag gæti komizt
haldizt til lengdar milli Gyðinga og Eómverja.
IJoðirnar voru svo gjörsamlega ólíkar hvor annari.
_ ar þóttust bera af öðrum þjóðum. Eómverjar
' 0,i*'u8t miklir menn af löggjöf sinni og stjórnvísi,
0,1 þó einkanlega af hinum mikla og volduga her.
feir voru borginmannlegir af því, að þeir höfðu
jahian borið efra skjöld og lagt undir sig hvert
’ n,hð ú, fintur öðru, og þóttust bornir og sjálfkjðrnir
að koma á fót alheimsríki. En Gyðingar skoð-
. 11 8ig á hinn bóginn sem drottins útvalda eignar-
■v > með hinum dásamlegu fyrirheitum ; með glöð-
Jjoi huga 0g allmiklu þjóðardrambi litu þeir yfir
o'nar liðnu aldir; þeir höfðu barizt fyrir trú sinni
® hyrir Jehóva, hinum eina sanna guði, barizt á
"'ih hinurn heiðnu skurðgoðum; og þó að þeirsjálfir
011 sinn hefðu látið leiðast afvega frá trú feðra
,U.lna. þá höfðu þeir þó jafnan fundið hina rjettu
aptur. þrátt fyrir alla kúgun áttu þeir þó
, n þá musterið í Jerúsalem, hið heilaga lögmál og
‘’hheitin, og hve fáir sem þeir voru móts við hina
ugu óvini sína, voru þeir samt albúnir að
^Hga ií hólm við þá , og borjast drottni til
fyrðar.
^/mverjar litu jafnan fyrst og fremst á hag ríkis-
{ ^yðingar ljetu sig mostu skipta, að fylgja
^adum hins helga lögmáls. það var aðalá-
t an til, að þjóðirnar gátu eigi skilið livor aðra.
þ 1 °h’ki hugsunarháttur hafði í för moð sjer, að
þ . htu smáum augum hvor á aðra. það var
s' yr“i hjá Eómverjum, að sogja um vnann, að