Iðunn - 01.01.1886, Side 221

Um Suðurliafseyjar.
215
okkur var, og síðan farangurinn ; svo handstyrktum
vjer oss sjAlfir upp á reipinu. Pyrir neðan oss
voru gljúfrin 5 eða 6 hundruð fet á dýpt, og hefðir
eigi liljur og burknar skýlt hyldýpinu, hefði mig
sundlað, og jeg eigi treyst mjer að komast upp
bergið. Vjer komumst allt af hœrra og hærra upp;
stundum fórum vjer eptir klettasillum, stundum
Um örmjóar eggjar með djúpum gljúfrum á báða
bóga. 1 Andesfjöllum hefi. jeg sjeð margfalt stór-
kostlegri fjöll, en þar eru þó hvergi jafnbrattir
hamrar og hengiflug eða jafnhvassar eggjar og
tindar, sem í þessum fjöllum. Um kvöldið kom-
um við á dálitla flöt við Tama-lækinn, er vjer fór-
utn allt af fram með; hann fellur í háum forsum
niður af fjöllunum. Iíjer ljetum vjer fyrir berast
Uin nóttina. Beggja meginn við gljúfrin voru hlíð-
arnar vaxnar fjalla-banönum, og voru þær alþaktar
þroskuðum ávöxtum. Margar af þessum plöntum voru
20 til 25 fet á hæð, og 3 til 4 fet að ummáli. A
flíeinum mínútum voru Tahiti-menn búnir að smíða
oss dálítið hús; bambustrje höfðu þeir fyrir máttar-
stoðir; rnilli þeirra bundu þeir barkarræmum, og
þöktu svo allt með breiðum bambusblöðum; úr
visnum smáblöðum bjuggu þeir rúm lianda oss.
3?ví næst kveiktu þoir eld til þess að steikja kveld-
nsatinn. Elds öfluðu þeir sjer á þann hátt, að þeir
stungu oddmjóum spýtu-enda inn í holu á annari
spýtu, og boruðu svo hart og títt, eins og þeir ætluðu
uð gera holuna stærri, og hjeldu því áfram þangað
til kviknaði í trjenu. Iívítan við einn mjög ljettan
(Uibiscus tiliaceus) nota menn hjer vanalega til
þess að kveikja eld á þenuan hátt; úr þessum við