Iðunn - 01.01.1886, Page 266

260 N. Neergaard:
berlega, því að á móti nær því hvérri grein tilskip-
anarinnar og aðgerða þessara standa greinar í
stjórnarskránni. Loðvík Napóleon Ijet varpa 16
þingmönnum í dýflissu, sem eigi höfðu unnið neitt
til saka, en í stjórnarskránni stóð: »Fulltrúar
þjóðarinnar eru friðheilagir. Eigi má taka þá fasta
fyrir neitt brot, nema þeir sjeu staðnir að verki,
og eigi stefna þeim, nema ríkisþingió leyfi«.—Hann
sleit ríkisþinginu, og setti hervörð um þinghrrsið, en í
stjórnarskránni stóð: »Landráð eru það, ef forseti
slítur ríkisþinginu, frestar fundum þess eða bægir
því að einhverju leyti frá að inna erindi sín af
hendi. Ef forseti gerir eitthvað af þessu, skal
svo álitið, sem honum sje vikið frá völdum. Borg-
ararnir eru skyldir að neita hlýðni við hann, og
framkvæmdarvaldið hverfur að öllu leyti í hendur
ríkisþingsins«.
Engum gat þannig blandazt hugur um, að Loð-
vík Napóleon liafði gengið á eið sinn að stjórnar-
skránni, og eigi gat ríkisrjettur sá dæmt hann
sýknan, er stjórnarskráin bauð aó koma skyldi
saman þegar er brotið væri framið. Hann hafði
því ekki neitt annað við að styðjast en valdið.
Fyrir því varð að slá livern þann af laginu með
ofríki, er vildi beita skýrum fyririnælum laganna
gegn honum. A því ljek lán og líf hans og lags-
manna hans.
Ljet liaun uú vinda bráðan bug að framkvæmd-
um fyrirætlanar sinnar, enda skjátlaðist honum
eigi. Fyrst voru prentaðar tilskipanir, ávörp o. fl-
Litlu eptir miðnætti voru skjölin borin frá höll for-
seta til prentstofu stjórnarinnar, er þegar áður hafði