Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1917, Blaðsíða 44

234
Carlyle:
[ iðunN
fram mýrarnar? En í stað þess koma sánir akrar og
bygðar borgir! Og svo fullkomnar maðurinn sjálfan
sig með verki sínu. Um leið og hann yrkir jörðina,
upprætir hann illgresið úr sínum eigin huga og
breytir eyðimörk sálar sinnar í hin frjóustu akur-
lönd. Taktu eftir því með sjálfum þér, hvílík ró og
hvílík sæla færist vfir sálu þína, undireins og þú ert
orðinn hugfanginn af einhverju verki, hversu lítil-
mótlegt sem það er. Efii og löngun, sorg og söknuður,
kvíði og gremja, allir þessir heljar-hundar, sem
ásækja þig seint og snemma, þagna skyndilega og
skríða í felur, þá er þú ert seztur vel að vinnu
þinni. Og þá ert þú fyrst sannur maður. Ljómi vinn-
unnar leikur um þig eins og smiðinn, er hann dregur
eldrautt járnið úr aílinum. Ur svælunni, er sveið þér
í augum, brýzt að lokum loginn, Ijós og fagur. Og
eldur vinnunnar er heilnæmur, því að hann eyðir
öllum eiturgufum.
Yfirleitt hefir forsjónin ekki haft önnur tæki er>
starfið til þess að koma skipulagi á náltúruna og
mannlííið. Líttu á náttúruna: í fyrslu óskapnaður í
ægilegu uppnámi. En svo snýst þetta og snýst, þang-
að til úr því verða hnettir, — sólir og jarðstjörnur!
Og hvað yrði nú úr jörð vorri, ef hún hætli að
snúast? Einmitt möndulsnúningurinn jafnar allar
ójöfnur á veðurfari og árstíðum og breiðir yfir allar
misfellurnar á hinni öldnu jörð vorri. — Og líttu
svo á hjól leirkerasmiðsins, þetta lítilmótlega, en
æruverða verkfæri, sem er frá dögum Esekíels spá-
manns eða jafnvel eldra. Þarna snýst það og snýst
og kemur sköpulagi á leirmolana, er hlaðast utan
að því, og úr þessu verða hin fegurstu ker. Hugsaðu
þér nú, að einhver snildarsmiðurinn misti hjólið sitt
og yrði í stað þess að hnoða og laga leirinn í hendi
sér, — úr því yrði tómt aflagi, ómynd, skökk og
skæld. En svona fer nú fyrir forsjóninni með liverja